Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, λέει η παροιμία. Μήπως δεν θα 'πρεπε όμως; Αρκεί να συνοδεύεται η ελπίδα και με τη λογική. Να ελπίζεις μεν, αλλά βάσει κάποιων στοιχείων, όχι γενικώς και αορίστως. Και ακόμη πιο πολύ, να μην ελπίζεις σε θαύματα που δεν γίνονται. Διότι η απογοήτευση από μάταιες ελπίδες είναι όχι μόνο πολύ πικρή, αλλά συνοδεύεται και με τη σπατάλη πολύτιμου χρόνου...
Από το Ρομάντζο Νο 1220 (19/71966) ο παρακάτω μύθος του Αισώπου με πρωταγωνίστρια την καρακάξα, η οποία εναπόθεσε τις ελπίδες της για να φάει, στην υπομονή μέχρι τα σύκα να ωριμάσουν. Ευτυχώς για 'κεινη, η αλεπού της έβαλε μυαλό. Σε μερικούς όμως ανθρώπους δεν βρίσκονται κάποιοι να τους δείξουν την πραγματικότητα και ελπίζουν επί ματαίῳ...
