Αν σου χτυπήσει την πόρτα το κακό και σου ζητήσει καταφύγιο, το βάζεις μέσα; Αν είσαι εκτός από ψυχοπονιάρης και αφελής, το βάζεις αλλά το κακό με κακό θα σου ανταποδώσει την καλοσύνη σου! Τίποτα πέραν της (κακής) φύσης του. Αυτονόητο για αρκετούς μα όχι για όλους... Και πως το διώχνεις μετά το κακό; Απλά, ανοίγεις την πόρτα στο καλό και το βάζεις μέσα! Το οποίο θα στο ανταποδώσει με καλό! Και όταν μιλώ για σπίτι, εννοώ και την ψυχή... Το παρακάτω παραμυθάκι, της Χρυσούλας Χατζηγιάννου, το αλίευσα από το Ανθολόγιο του δημοτικού, μέρος Α' (έκδοση 21η, 2005) και μας λέει τα παραπάνω, πολύ παραστατικά και εύστοχα...
