Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; (Ματθ. 6, 27)
Ποιός από 'σας, όσο και να μεριμνήσει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχυ;
Μια ρητορική ερώτηση από τον Ιησού προς το ακροατήριό του, με δεδομένη ασφαλώς την αρνητική απάντηση. Εν προκειμένῳ η «ἡλικία» σημαίνει το ανάστημα και όχι χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει και στο Λουκ. 19, 3. Σε ποιούς που μεριμνούν πολύ στη ζωή τους αναφέρεται ο Κύριος; Σ' όλους εμάς που με πρόσχημα την προνοητικότητα και την προκοσύνη, έχουμε παρασυρθεί από την πλεονεξία και τη φιλαργυρία και έχουμε στόχο της ζωής μας να μαζεύουμε όσον το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά και πλούτο (δες στχ. 25). Γι' εμάς που η μέριμνα περί των υλικών, ξεπερνά την φροντίδα και την εργατικότητα, γίνεται μανιώδης αυτοσκοπός, εμποδίζοντάς μας να ασχοληθούμε με τις πνευματικές ανάγκες της ψυχής μας. Εγκλωβιζόμαστε στο πάθος μας για το φθαρτό σώμα και αμελούμε εντελώς την αιώνια ψυχή μας. Σε αυτόν τον λαθεμένο δρόμο που έχουμε ακολουθήσει, ο Ιησούς έρχεται και μας λέει: Μέχρι πόσο μπορείς να φτάσεις; Δεν μπορείς να ξεπεράσεις τα όριά σου! Δεν μπορείς όσα και να μαζεύεις για το σώμα σου, ούτε ένα πήχυ να το μεγαλώσεις. Για όλα υπάρχει ένα όριο. Και ξεπερνώντας αυτό το όριο, γίνεσαι ματαιόδοξος και εισέρχεσαι στο σκοτάδι της αμαρτωλής πλάνης. Έχουμε το ανάστημα που μας έδωσε ο Θεός και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση μας με την υπερβολική μέριμνα για τα υλικά αγαθά. Απλά την αλλοιώνουμε και την καταστρέφουμε. Με αποτέλεσμα να μειώνουμε το «ανάστημα» της ψυχής μας υπό το βάρος του σκοταδισμού των αμαρτιών μας. Αντιθέτως, η μέριμνα για το σώμα πρέπει να συνοδεύεται με περισσότερη μέριμνα για την ψυχή. Να της δώσουμε «ανάστημα» για την ώρα που ο Κύριος θα μας ζητήσει αντί για υλικό πλούτο, αρετές ώστε να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; (Ματθ. 6, 27)
Ποιός από 'σας, όσο και να μεριμνήσει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχυ;
Μια ρητορική ερώτηση από τον Ιησού προς το ακροατήριό του, με δεδομένη ασφαλώς την αρνητική απάντηση. Εν προκειμένῳ η «ἡλικία» σημαίνει το ανάστημα και όχι χρονικό διάστημα, όπως συμβαίνει και στο Λουκ. 19, 3. Σε ποιούς που μεριμνούν πολύ στη ζωή τους αναφέρεται ο Κύριος; Σ' όλους εμάς που με πρόσχημα την προνοητικότητα και την προκοσύνη, έχουμε παρασυρθεί από την πλεονεξία και τη φιλαργυρία και έχουμε στόχο της ζωής μας να μαζεύουμε όσον το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά και πλούτο (δες στχ. 25). Γι' εμάς που η μέριμνα περί των υλικών, ξεπερνά την φροντίδα και την εργατικότητα, γίνεται μανιώδης αυτοσκοπός, εμποδίζοντάς μας να ασχοληθούμε με τις πνευματικές ανάγκες της ψυχής μας. Εγκλωβιζόμαστε στο πάθος μας για το φθαρτό σώμα και αμελούμε εντελώς την αιώνια ψυχή μας. Σε αυτόν τον λαθεμένο δρόμο που έχουμε ακολουθήσει, ο Ιησούς έρχεται και μας λέει: Μέχρι πόσο μπορείς να φτάσεις; Δεν μπορείς να ξεπεράσεις τα όριά σου! Δεν μπορείς όσα και να μαζεύεις για το σώμα σου, ούτε ένα πήχυ να το μεγαλώσεις. Για όλα υπάρχει ένα όριο. Και ξεπερνώντας αυτό το όριο, γίνεσαι ματαιόδοξος και εισέρχεσαι στο σκοτάδι της αμαρτωλής πλάνης. Έχουμε το ανάστημα που μας έδωσε ο Θεός και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση μας με την υπερβολική μέριμνα για τα υλικά αγαθά. Απλά την αλλοιώνουμε και την καταστρέφουμε. Με αποτέλεσμα να μειώνουμε το «ανάστημα» της ψυχής μας υπό το βάρος του σκοταδισμού των αμαρτιών μας. Αντιθέτως, η μέριμνα για το σώμα πρέπει να συνοδεύεται με περισσότερη μέριμνα για την ψυχή. Να της δώσουμε «ανάστημα» για την ώρα που ο Κύριος θα μας ζητήσει αντί για υλικό πλούτο, αρετές ώστε να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
