Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; (Ματθ. 6,25)
Γι’ αυτό, λοιπόν, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ένδυμα;
Απλά και αυτονόητα τα ερωτήματα του Ιησού. Δυστυχώς όχι κατανοητά μεν, ευκολοπαρεξηγήσιμα δε! Αν πιστεύουμε στο Θεό, αν έχουμε αφιερώσει την προσοχή μας στο να διάγουμε το βίο μας σύμφωνα με το θέλημά του, τότε οφείλουμε να μην παρασυρόμαστε από την πλεονεξία και την φιλαργυρία. Διότι, με πρόσχημα τις βιωτικές μας ανάγκες, προσπαθούμε να μαζέψουμε όσον το δυνατόν περισσότερα και τσιγκουνευόμαστε στο να βοηθήσουμε κάποιον άπορο. Μεγιστοποιούμε την κάλυψη των υλικών αναγκών μας και αδιαφορούμε για τις ανάγκες της ψυχή μας. Η τροφή, τα ενδύματα, και γενικά τα υλικά αγαθά, καταντούν να έχουν μεγαλύτερη αξία από τη ζωή! Πέφτουμε στην παγίδα του διαβόλου, να αντικαθιστούμε μέσα μας το Θεό με τον πλούτο. Δεν λέει ο Ιησούς βέβαια, να μην μεριμνάμε για τίποτα και να τεμπελιάζουμε. Αλλά να μην ξεπερνάμε τα όρια των αναγκών μας. Διότι πρωτεύει ο άνθρωπος από την ύλη, και δεν αντικαθίσταται, ούτε γίνεται ισότιμος με αυτήν. Ας μην ταυτίζουμε την αξία της ανθρώπινης υπόστασης με την αξία της ύλης. Η πρώτη είναι δώρο Θεού αναντικατάστατο, η ύλη απλά μέσον για τη διαβίωσή μας.
