Ακούμε στην αυριανή περικοπή, στη λειτουργία μετά την Ανάσταση:
Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. (Ιω. 1, 9)
Ο Υιός και Λόγος του Θεού ήταν το αληθινό το φως, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.
Ο Ιωάννης μας εισάγει σε μια βαθιά αλήθεια για το τι ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ως άνθρωπος ήρθε να μας σώσει από την αμαρτία και ταυτοχρόνως ως Θεός να μας φωτίσει το νου και την ψυχή. Το αληθινό φως δεν αναφέρεται στο φυσικό φως, αλλά στον φωτισμό της τέλειας αλήθειας και της τέλειας γνώσης. Ο άνθρωπος μετά την πτώση, εισήλθε στο πνευματικό σκοτάδι που έφερε η αμαρτία και απομακρυνόμενος από το Θεό, έχασε την επαφή του με το φως. Η ψυχή του (σ' αυτήν περιλαμβάνεται όλη η πνευματική / διανοητική του ικανότητα) αμαυρώθηκε και από μόνος του δεν μπορούσε να δει και να επαναφέρει τη γνώση του για το Θεό. Αληθινό το φως λοιπόν, διότι μόνη πηγή του τέλειου φωτός είναι ο τέλειος Θεός. Ούτε υποδεέστερο, ούτε σκιώδες, ούτε ατελές. Αυτό είναι μία θεία δωρεά στον άνθρωπο από τη στιγμή της γεννήσεώς του. Διά της συνείδησης, το φως (ο Χριστός) πέρασε σπερματικά στον προχριστιανικό κόσμο ότι ευγενές στη σκέψη και τη συμπεριφορά παρά την άγνοια που επικρατούσε. Αυτό το δώρο, δραστηριοποιείται με την άσκηση στην εν Χριστῷ αγιότητα και ταπεινότητα. Κάτι που το βλέπουμε στους αγίους της Εκκλησίας. Εδώ ο Ιωάννης μας αναφέρει την έννοια του κόσμου. Όχι τόσο της κτιστής πλάσης και του σύμπαντος, αλλά του διαβρωμένου κόσμου από την αμαρτία, κάτι που τον αποξένωσε από το Θεό. Ένας κόσμος που δεν μπορεί να λάβει το πνεύμα της αλήθειας (Ιω. 14, 17), και μισεί το Χριστό και τους εκλεκτούς του (Ιω. 17, 14).
Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. (Ιω. 1, 9)
Ο Υιός και Λόγος του Θεού ήταν το αληθινό το φως, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.
Ο Ιωάννης μας εισάγει σε μια βαθιά αλήθεια για το τι ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ως άνθρωπος ήρθε να μας σώσει από την αμαρτία και ταυτοχρόνως ως Θεός να μας φωτίσει το νου και την ψυχή. Το αληθινό φως δεν αναφέρεται στο φυσικό φως, αλλά στον φωτισμό της τέλειας αλήθειας και της τέλειας γνώσης. Ο άνθρωπος μετά την πτώση, εισήλθε στο πνευματικό σκοτάδι που έφερε η αμαρτία και απομακρυνόμενος από το Θεό, έχασε την επαφή του με το φως. Η ψυχή του (σ' αυτήν περιλαμβάνεται όλη η πνευματική / διανοητική του ικανότητα) αμαυρώθηκε και από μόνος του δεν μπορούσε να δει και να επαναφέρει τη γνώση του για το Θεό. Αληθινό το φως λοιπόν, διότι μόνη πηγή του τέλειου φωτός είναι ο τέλειος Θεός. Ούτε υποδεέστερο, ούτε σκιώδες, ούτε ατελές. Αυτό είναι μία θεία δωρεά στον άνθρωπο από τη στιγμή της γεννήσεώς του. Διά της συνείδησης, το φως (ο Χριστός) πέρασε σπερματικά στον προχριστιανικό κόσμο ότι ευγενές στη σκέψη και τη συμπεριφορά παρά την άγνοια που επικρατούσε. Αυτό το δώρο, δραστηριοποιείται με την άσκηση στην εν Χριστῷ αγιότητα και ταπεινότητα. Κάτι που το βλέπουμε στους αγίους της Εκκλησίας. Εδώ ο Ιωάννης μας αναφέρει την έννοια του κόσμου. Όχι τόσο της κτιστής πλάσης και του σύμπαντος, αλλά του διαβρωμένου κόσμου από την αμαρτία, κάτι που τον αποξένωσε από το Θεό. Ένας κόσμος που δεν μπορεί να λάβει το πνεύμα της αλήθειας (Ιω. 14, 17), και μισεί το Χριστό και τους εκλεκτούς του (Ιω. 17, 14).
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
* * * * * * *
Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες και τους επισκέπτες του, καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα με υγεία και ευτυχία, και κυρίως παρέα με καλούς ανθρώπους. Διότι δεν παίζει ρόλο αν το γιορτάσει κανείς σε χωριό ή στο σπίτι του, όσο με ποιούς θα το γιορτάσει. Στόχος δεν είναι να γεμίσει τόσο η κοιλιά, αλλά κυρίως το πνεύμα...
