Κακά τα ψέμματα, ανεξαρτήτως των κρουσμάτων, επισήμως βγαίνουμε από την καραντίνα για το καλοκαίρι. Μέχρι να 'ρθει το φθινόπωρο για να μας ξαναμαντρώσουν μέσα! Στη γενικότερη επίσημη συνθηματολογία κυριαρχούν τα κλισέ πως όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε τον κορωνοϊό και τοιαύτες λοιπές βαρυγδουπιές. Σήμερα, κοιτώντας ένα παλιότερο ημερολόγιο με ποιήματα, διάβασα το παρακάτω,
ονόματι «Χέρι με χέρι» του Γιώργη Κρόκου. Θα μπορούσε να συνάδει με τα επίσημα κλισέ για τον εμβολιασμό και την υπομονή για την καραντίνα. Όμως δεν το βάζω για αυτό το λόγο.
Αντιθέτως, το βἀζω γιατί ξεχάσαμε στην εποχή μας ότι δεν μετράει μόνο η πάρτη μας. Πάψαμε να κοιτάμε το εμείς και εγκλωβιστήκαμε στον εαυτούλη μας. Τώρα λοιπόν που βγαίνουμε από μια ζόρικη κατάσταση όπως η καραντίνα, ας μην κοιτάξουμε μόνον εαυτόν. Το καλοκαίρι, για να είναι καλοκαίρι, πρέπει όλοι να νιώσουν τη θέρμη του ήλιου και την αύξηση του φωτός. Ειδάλλως θα παραμείνει για αρκετούς μια προέκταση ενός παρατεταμένου και δύσκολου χειμώνα...
