Το παρακάτω σύντομο παραμυθάκι από το POΜΑNTΣO Nο 1216 (21/6/1966) και διαβάζεται εύκολα και είναι πολύ διδακτικό, όσον αφορά τη σιωπή και πως να τη διαχειριστεί κανείς προς όφελός του. Σε μια εποχή που λέγονται (και γράφονται) πολλά, η σιωπή δεν πρέπει να είναι πάντα δείγμα αδυναμίας ή άγνοιας. Αντιθέτως, το πρόβλημα είναι το ότι πολλοί λένε πολλά και μετά αδυνατούν να τα τιθασεύσουν...
