ΑΧΘΟΣ ΑΡΟΥΡΗΣ...!

 αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρ᾽ ἔμελλον ἑταίρῳ 

κτεινομένῳ ἐπαμῦναι· ὃ μὲν μάλα τηλόθι πάτρης 

ἔφθιτ᾽, ἐμεῖο δὲ δῆσεν ἀρῆς ἀλκτῆρα γενέσθαι. 

νῦν δ᾽ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, 

οὐδέ τι Πατρόκλῳ γενόμην φάος οὐδ᾽ ἑτάροισι 

τοῖς ἄλλοις, οἳ δὴ πολέες δάμεν Ἕκτορι δίῳ, 

ἀλλ᾽ ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθος ἀρούρης,

τοῖος ἐὼν οἷος οὔ τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
ἐν πολέμῳ· ἀγορῇ δέ τ᾽ ἀμείνονές εἰσι καὶ ἄλλοι.

(Ιλιάδα Σ 98-106)

Ευθύς να με 'βρει ο θάνατος, αφού να βοηθήσω

το φίλο μου δεν μπόρεσα, σαν τον σκότωναν απ' την πατρίδα

χάθηκε, κι εγώ δε βρέθηκα σιμά να τον συντρέξω. 

Μα τώρα, που στην πατρίδα μου πια δε γυρίζω πίσω,
και ούτε τον Πάτροκλο γλίτωσα, ούτε και τους συντρόφους
τους άλλους, που απ᾿ το θείο Έχτορα πολλοί στο χώμα 'πέσαν,
μα φόρτωμα της γης ανώφελο πλάι στα καράβια είμαι,
εγώ που ξεπερνώ τους χαλκοθωρακάτους Αχαιούς

στον πόλεμο, στη σύναξη έχουμε καλύτερους μου κι άλλους.

Αυτό είναι ένα απόσπασμα απ' όσα λέει ο Αχιλλέας στη μητέρα του, τη Θέτιδα. Πικραμένος και πολύ στενοχωρημένος για το χαμό του Πατρόκλου και των συντρόφων του, αισθάνεται το μεγάλο βάρος της ευθύνης του για την αποχή του από τη μάχη. Δεν έκανε το χρέος του, και η παρουσία του δεν είναι παρά μόνο άχρηστο βάρος για τη γη! Παρότι είναι ο καλύτερος πολεμιστής των Αχαιών... Είναι γι' αυτόν μονόδρομος η εκδίκηση, κι ας λέει ο χρησμός ότι έτσι δεν θα γυρίσει ζωντανός, ώστε να σώσει την τιμή του. 

Ο Αχιλλέας, σύμβολο της τιμής και της ανδρείας στην Ιλιάδα, μετανιωμένος νιώθει ενοχές, και μόνο με το θάνατο, θα κάνει το χρέος του. Τέτοια λόγια εκφράζουν ηγέτη με συνείδηση του καθήκοντος. Και ασφαλώς, θα θέλαμε να τα ακούμε αυτά τα λόγια κι από ηγέτες μεταγενέστερους, όπου τα σφάλματά τους, δεν ήταν μόνο επώδυνα για το λαό, αλλά και θανατηφόρα... Βέβαια, αντί αυτών, ακούμε περί... επιτυχίας, σωτηρίας, ανάπτυξης, κλπ. κλπ! Παράδειγμα, η νυν πολιτική ηγεσία, απερχόμενη και εκλεγόμενη. 

Αντί να αισθάνονται την αποτυχία τους, οι απερχόμενοι, διακηρύττουν στα ΜΜΕ τις... επιτυχίες που είχαν (;!) ενώ οι επερχόμενοι τις επιτυχίες που θα έχουν! (Μακάρι να έχουν) Πουθενά δείγμα συνείδησης, ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους για όσα πήγαν άσχημα, ή θα πάνε άσχημα... (φευ!). Δεν έχω δει κανέναν πολιτικό να στενοχωριέται που δεν τα κατάφερε όσο ήταν στην κυβέρνηση, ενώ για το μόνο που ενδιαφέρονται μετά από εκλογική ήττα, είναι να βρουν τα αίτια που έχασε το κόμμα τους, και όχι το γιατί απέτυχαν. Κανείς δεν αισθάνεται έστω και λίγο σαν τον Αχιλλέα για θανατηφόρα ή εξευτελιστικά αποτελέσματα των θυσιών που επέβαλλε στους πολίτες.

Ο Αχιλλέας είναι χολωμένος από τη στάση του έναντι φίλου και συντρόφων. Οι νυν πολιτικοί μας δείχνουν να έχουν ξεπεράσει τέτοιου είδους ηθικές αναστολές... Αναρωτιέμαι, αν νιώσουν λιγουλάκι έτσι, οι τωρινοί, αν χάσουν (κάτι που όλοι απευχόμεθα) τις δύσκολες διαπραγματευτικές μάχες. Ο ομηρικός ήρωας ευτυχώς για την υστεροφημία του, δεν ανήκει στη σημερινή εποχή. Μάλλον το ἄχθος ἀρούρης (= φόρτωμα για τη γη) που ένιωθε, παραείναι ἄχθος σήμερα...