Μπήκαμε πλέον στην περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής και κάπου πήρε το μάτι μου τη γνωστή... αντίστροφη μέτρηση! Μέχρι το Πάσχα. Από το Νοέμβριο μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα, από το Δεκέμβριο για την Πρωτοχρονιά. Όταν είναι για μεγάλες αργίες, τότε μας αρέσει το αντίστροφο μέτρημα. Σαν τον φαντάρο που μετράει τις μέρες μέχρι την απόλυση...
Μετράμε, κι όσο μετράμε, ο χρόνος κυλά αργά, βασανιστικά ενίοτε. Μαζί του, κυλούν αργά και η ρουτίνα, το άγχος, οι στρεσογόνοι ρυθμοί... Όσο το νούμερο μικραίνει, τόσο υποτίθεται ότι παίρνουμε κουράγιο για να περάσει το βαρετό ημερήσιο πρόγραμμα. Κι όταν έρθει η πολυπόθητη γιορτή, περνά εν ριπῇ οφθαλμού! Και μετά λέμε «πότε πέρασε»...! Και αμέσως βάζουμε την αντίστροφη μέτρηση για την επόμενη αργία!
Εντέλει, αυτό που μετράει δεν είναι η γιορτή (ή αργία), όσο το μέτρημα. Κάνουμε τον χρόνο κομπολόι και μετράμε τις χάντρες του, μέρα με τη μέρα. Παράλληλα αισθανόμαστε την ανάλογη κλιματολογική αλλαγή, μπαίνοντας εν προκειμένῳ στην Άνοιξη, με τη μέρα να μεγαλώνει. Ίσως το μέτρημα να υποδηλώνει μια τάση διακοπής της κουραστικής καθημερινότητας. Ίσως να είναι με κάτι να ασχολούμαστε πέρα των συνήθων τετριμμένων. Όπως και να 'χει, λίγο πολύ μετράμε. Ή βάζουμε κάποια εφαρμογή στο smartphone να το κάνει!
Ευτυχώς η αναμονή του Πάσχα, είναι πιο... εμπλουτισμένη, έχοντας την αργία της 25ης Μαρτίου, και την αλλαγή της ώρας. Πριν ένα μήνα είχαμε τις εκλογές, και σε ένα μήνα έχουμε την εθνική εορτή για την επανάσταση του 1821. Ήδη ξεκίνησα το μέτρημα...
