«ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;»

«ΤΙ ΕΙΝΑΙ O ΠΟΙΗΤΗΣ; Ένας δυστυχισμένος άνθρωπος, που κρύβει βαθειά βάσανα στην ψυχή του, τα χείλη του οποίου όμως είναι έτσι διαμορφωμένα, ώστε, βγαίνοντας ο αναστεναγμός και η κραυγή από μέσα τους, να ηχούν σαν ωραία μουσική. Συμβαίνει μ' αυτόν ό,τι και μ' εκείνους τους δυστυχισμένους, που στα βόδια του Phalari βασανίζονταν αργά σε μέτρια φωτιά. Οι κραυγές τους δεν έφταναν μέχρι τα αυτιά του τυράννου, για να τον κάνουν να φρίξει, αλλά ηχούσαν σαν γλυκιά μουσική. Και οι άνθρωποι συναγελάζονται γύρω απ' τον ποιητή και του λένε: Τραγούδα μας πάλι. Που σημαίνει: θα θέλαμε νέα πάθη να βασανίσουν την ψυχή σου και θα θέλαμε τα χείλη σου να παραμείνουν σχηματισμένα όπως μέχρι τώρα. Γιατί μόνο η κραυγή θα μας φόβιζε, αλλά η μουσική, αυτή είναι πρόσχαρη.»

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τα Διαψάλματα του Ζαῖρεν Κίερκεγκωρ από το βιβλίο του «Είτε - Είτε» (μετάφραση Γεωργίου Ρούκαλη, κλικ εδώ). Βρίσκω εξαιρετική αυτήν την περιγραφή για τον ποιητή. Τα βάσανα της ψυχής του γράφει, μόνο που έτσι όπως βγαίνουν από μέσα του δεν μας μεταδίδουν τον πόνο του για του πούμε να σταματήσει! Μας συγκινούν οι στίχοι του, μας χαϊδεύουν τα μάτια τα λεκτικά του σχήματα, μας ταξιδεύει το νου με τις μεταφορές του. Κι ο πόνος του εξωραΐζεται και γλυκαίνει σαν τη μουσική.

Τι πιο λογικό να ευχηθούμε σε κάποιον, να είναι ευτυχισμένος. Στον ποιητή όμως, όταν του ζητάμε ποίηση, είναι σαν να του ευχόμαστε το αντίθετο! Να βιώνει μέσα του τη δυστυχία για να την κάνει στίχους. Να τέρψει τα ώτα μας... Κι αν μας πει κάποια φορά τον πόνο του χωρίς ποιητική διάθεση, απηλλαγμένη από επίθετα και εκφράσεις, τότε θα πάψει να διασκεδάζει* τις δικές μας έννοιες και θα στρέψουμε το βλέμμα από αυτόν...

*διασκεδάζω = διασκορπίζω