ὥσπερ γεώργιον ἀνὴρ ἄφρων, καὶ ὥσπερ ἀμπελὼν ἄνθρωπος ἐνδεὴς φρενῶν·
ἐὰν ἀφῇς αὐτόν, χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλος καὶ γίνεται ἐκλελειμμένος, οἱ δὲ φραγμοὶ τῶν λίθων αὐτοῦ κατασκάπτονται. (Παροιμἰες 24,30-31)
ἐὰν ἀφῇς αὐτόν, χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλος καὶ γίνεται ἐκλελειμμένος, οἱ δὲ φραγμοὶ τῶν λίθων αὐτοῦ κατασκάπτονται. (Παροιμἰες 24,30-31)
(Ο άφρων άνθρωπος μοιάζει με χωράφι και ο φτωχός στο μυαλό με αμπελώνα.
Εάν τα παραμελήσεις αυτά θα μεταβληθούν σε χέρσα έκταση και θα γεμίσει άγρια χόρτα και θα εγκαταλειφθούν, οι ξηρότοιχοι τους θα πέσουν.)
Εάν τα παραμελήσεις αυτά θα μεταβληθούν σε χέρσα έκταση και θα γεμίσει άγρια χόρτα και θα εγκαταλειφθούν, οι ξηρότοιχοι τους θα πέσουν.)
Μια εύστοχη παρομοίωση για αυτούς που περιφρονούν την παιδεία και τη σοφία. Μοιάζουν σαν τα χωράφια και τους αμπελώνες. Που αντί να καλλιεργηθούν για να παράξουν καρπό, παραμελούνται, χωρίς την παραμικρή εκμετάλλευση. Συνέπεια αυτής της εγκατάλειψης, είναι να γίνονται χέρσα, γεμίζοντας από άγρια χόρτα. Οι τοίχοι της περίφραξής τους χωρίς συντήρηση δεν θα αντέξουν και σιγά σιγά θα γκρεμιστούν.
Αντίθετα η άσκηση στη σοφία και την παιδεία, προϋποθέτει κοπιαστική δουλειά, αλλά κάνει τα χωράφια γόνιμα και παραγωγικά. Κάτι που τα κάνει ελκυστικά και αρεστά από τους ανθρώπους. Όσοι προτιμούν την ξεκούραστη εγκατάλειψη του πνευματικού τους χωραφιού, αισθάνονται και την εγκατάλειψη από τους γύρω τους. Και απομονώνονται σε μια στείρα αμορφωσιά που γεννά μόνο την αποστροφή.
