ἀχαλίνων στομάτων
ἀνόμου τ᾽ ἀφροσύνας
τὸ τέλος δυστυχία·
ὁ δὲ τᾶς ἡσυχίας βίοτος καὶ τὸ φρονεῖν ἀσάλευτόν τε μένει καὶ
συνέχει δώματα·
(Βάκχαι 386-392)
(Στο στόμα το αχαλίνωτο,
στην άνομη αστοχασιά,
ένα το τέρμα, η δυστυχία.
Μα η ζωή η ήρεμη
και η φρονιμάδα, ασάλευτοι
στέκονται στύλοι των σπιτιών.)
στην άνομη αστοχασιά,
ένα το τέρμα, η δυστυχία.
Μα η ζωή η ήρεμη
και η φρονιμάδα, ασάλευτοι
στέκονται στύλοι των σπιτιών.)
Σοφά τα λόγια του Ευριπίδη. Όποιος δεν χαλιναγωγεί το στόμα του και λέει οτιδήποτε χωρίς σέβας, όταν δεν σκέφτεται παρά μόνο την ανομία, στο τέλος θα δυστυχήσει. Όποιος δεν στοχάζεται τίποτα, λέει πολλά και ανόητα. Και συνήθως είναι επιρρεπής στο να σκέφτεται μόνο πονηρά. Αυτός θα έχει τέλος αντάξιο των πράξεών του.
Αντίθετα, το σπίτι και η οικογένεια, για να σταθούν γερά, χρειάζονται τη φρόνηση και τη ζωή χωρίς περιπέτειες. Έτσι έχει κανείς σταθερότητα στο βίο του. Με αυτές τις αρετές που οδηγούν στην ευτυχία και στην ευδαιμονία.
Απλά πράγματα, που εύστοχα τα περνάει ο Ευριπίδης μέσα από το στόμα του χορού στο Α' Στάσιμο.
Απλά πράγματα, που εύστοχα τα περνάει ο Ευριπίδης μέσα από το στόμα του χορού στο Α' Στάσιμο.
