Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ (Γαλ. 2, 16)
Επειδή όμως ξέρουμε ότι δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου παρά μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό
Το ότι η τήρηση μόνο του νόμου της Παλ. Διαθήκης δεν φέρνει τη σωτηρία, είναι κάτι που αρκετές φορές το έχει κηρύξει ο απ. Παύλος. Η χρησιμότητα του νόμου ήταν για να φανερώσει το Θεό και να διδάξει την υπακοή σ' Αυτόν. Ήταν επίσης να δείξει το πως να λατρεύσουν το Θεό και το πως να ξεχωρίζουν οι πιστοί (εν προκειμένῳ οι Ισραηλίτες ως εκλεκτός και περιούσιος λαός) από τους ειδωλολάτρες. Εν γένει είχε μία παιδαγωγική συμβολή και προετοίμαζε την έλευση του Μεσσία, ο οποίος δεν κατάργησε το νόμο αλλά τον τελειοποίησε. Όποιος μένει μόνο στην τήρηση του νόμου, ουσιαστικά εγκλωβίζεται σε μία τυπολατρία και γίνεται δέσμιος των τυπικών διατάξεων χάνοντας την ηθική και πνευματική διάσταση που έδωσε ο Θεός στο νόμο. Κατ' επέκταση, αδυνατεί να κατανοήσει τη συμπλήρωση που έκανε ο Χριστός στο νόμο. Επιπλέον, η τήρηση του νόμου δεν θα οδηγούσε στην ουράνια βασιλεία, αυτήν θα την καθιστούσε δυνατή (όπως και έγινε) ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός. Αυτή λοιπόν τη γνώση περί του νόμου, όπως μας λέει ο απ. Παύλος, την γνωρίζουμε. Έχουμε εμπειρία από τον Κύριο και πλέον το πρωτεύον είναι η πίστη σε Εκείνον παρά η ο νόμος. Δίχως πίστη, δίχως αγάπη, όσα έργα και να πράξουμε που είναι σύμφωνα με το νόμο, δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ (Γαλ. 2, 16)
Επειδή όμως ξέρουμε ότι δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου παρά μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό
Το ότι η τήρηση μόνο του νόμου της Παλ. Διαθήκης δεν φέρνει τη σωτηρία, είναι κάτι που αρκετές φορές το έχει κηρύξει ο απ. Παύλος. Η χρησιμότητα του νόμου ήταν για να φανερώσει το Θεό και να διδάξει την υπακοή σ' Αυτόν. Ήταν επίσης να δείξει το πως να λατρεύσουν το Θεό και το πως να ξεχωρίζουν οι πιστοί (εν προκειμένῳ οι Ισραηλίτες ως εκλεκτός και περιούσιος λαός) από τους ειδωλολάτρες. Εν γένει είχε μία παιδαγωγική συμβολή και προετοίμαζε την έλευση του Μεσσία, ο οποίος δεν κατάργησε το νόμο αλλά τον τελειοποίησε. Όποιος μένει μόνο στην τήρηση του νόμου, ουσιαστικά εγκλωβίζεται σε μία τυπολατρία και γίνεται δέσμιος των τυπικών διατάξεων χάνοντας την ηθική και πνευματική διάσταση που έδωσε ο Θεός στο νόμο. Κατ' επέκταση, αδυνατεί να κατανοήσει τη συμπλήρωση που έκανε ο Χριστός στο νόμο. Επιπλέον, η τήρηση του νόμου δεν θα οδηγούσε στην ουράνια βασιλεία, αυτήν θα την καθιστούσε δυνατή (όπως και έγινε) ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός. Αυτή λοιπόν τη γνώση περί του νόμου, όπως μας λέει ο απ. Παύλος, την γνωρίζουμε. Έχουμε εμπειρία από τον Κύριο και πλέον το πρωτεύον είναι η πίστη σε Εκείνον παρά η ο νόμος. Δίχως πίστη, δίχως αγάπη, όσα έργα και να πράξουμε που είναι σύμφωνα με το νόμο, δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
