Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος (Εβρ. 7, 26)
Τέτοιος, λοιπόν, αρχιερέας μάς χρειαζόταν· άγιος, άκακος, αψεγάδιαστος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους ουρανούς
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στον Ιησού Χριστό, υπό την ιδιότητα του αρχιερέα. Ο Χριστός φέρει την ιδιότητα του αρχιερέα διότι από αυτόν πηγάζει η ιερωσύνη και αυτός έκανε τη ύψιστη θυσία υπέρ του ανθρώπου, προσφέροντας τον εαυτό του στο σταυρό. Και ασφαλώς είναι το πρότυπο για όλους τους αρχιερείς την Εκκλησίας. Τι ήταν λοιπόν ο Χριστός; Άγιος, δηλαδή αναμάτητος. Άκακος, δηλαδή όχι μόνο δεν έπραττε το κακό, αλλά ούτε καν το είχε στο νου του σαν σκέψη που έπρεπε να απορρίψει. Αμίαντος, δηλαδή πλήρως αψεγάδιαστος και αμόλυντος. Χωρισμένος από τους αμαρτωλούς, δηλαδή παρότι επικοινώνησε και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους που ήσαν αμαρτωλοί, δεν παρασύρθηκε από αυτούς, ούτε επηρεάστηκε, ούτε η αμαρτία του προξένησε κάποια αλλοίωση. Και έγινε υψηλότερος των ουρανών, όχι ως προς τη θεότητα. Ως Θεός ο Χριστός ήταν υψηλότερος. Πλέον όμως έγινε και ως την ανθρώπινη φύση που έλαβε. Την εξύψωσε στον ουράνιο θρόνο Του, καθίμενος δεξιά του Πατρός. Θα μπορούσαν να ομοιάσουν οι αρχιερείς με τον μέγα αρχιερέα, τον Ιησού Χριστό; Πριν απαντήσουμε ορθολογικώς όχι, ας σκεφτούμε τους αγίους που βάδισαν στα χνάρια του Κυρίου και κατάφεραν να απομακρυνθούν από την ανθρώπινη αμαρτολώτητα και πλησίασαν στην αγιοσύνη του Χριστού. Σ' εκείνον οφείλουν να ομοιάσουν, για να γίνουν κι εκείνοι με τη σειρά τους παραδείγματα προς μίμηση σε εμάς.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.
