Το έχω ξαναπεί, στην παραλία η καλύτερη ενασχόλησις είναι το διάβασμα. Ούτε ενοχλείς τους υπόλοιπους παίζοντας ρακέτες (μου γίνατε όλοι Τσιτσιπάδες τρομάρα σας), ούτε πιάνεις το λακριντί με την παρέα σου ενοχλόντας τους παραδίπλα. Και δίνεις και το καλό παράδειγμα έτσι στους... «γύφτους» πιο 'κει που έχουν πιάσει το κουτσομπολιό και δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους! Μα όλα θα τα πουν στην παραλία; Ας αφήσουν και κάτι για το σπίτι τους! Έστω. Περί αναγνώσεως ο λόγος, αυτήν την εβδομάδα έχω ένα διήγημα δραματικό! Από το Ρομάντσο Νο 879 (5/1/1960) με τίτλο «Το δράμα μιας μητέρας»! Και μόνο από τον τίτλο βγάζεις τα χαρτομάντηλα να τα έχεις ετοιμοπόλεμα! Αν δεν είναι αυτό δραματικό, ποιό θα είναι; Λοιπόν, ότι πρέπει για τις ψυχοπονιάρησες και τους ψυχοπονιάρηδες. Να τους θυμίσει λίγο από... παλιό ελλ. κινηματογράφο! Πάντως το τέλος δεν το αποκαλύπτω αν είναι... χάπι, αλλά καλού κακού, ένα χάπι για την ναυτία καλό είναι να υπάρχει! Ποτέ δεν ξέρεις... :) Καλή ανάγνωση.
