Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. (Ρωμ. 2, 12)
γι' αυτό, όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν γνωρίσει το νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν όχι με κριτήριο το νόμο. Και όσοι αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο, θα δικαστούν με κριτήριο το νόμο.
Να κάτι που φαίνεται αυτονόητο. Τουλάχιστον ως προς το δεύτερο σκέλος. Όσοι παρέκκλιναν (δηλ. αμάρτησαν) από τις οδηγίες του νόμου του Θεού παρότι τις γνώριζαν, τότε θα κριθούν με μέτρο το νόμο. Δηλαδή, αν οι πράξεις και οι διαθέσεις συμφωνούν ή όχι με τα όσα μας διδάσκει η Εκκλησία. Όσοι πάλι δεν γνώρισαν το νόμο, θα κριθούν για τις αμαρτίες τους όχι με βάση το νόμο. Λογικό αυτό, αλλά τότε πως θα κριθούν; Με ποιό μέτρο; Πως τα πεπραγμένα τους τα χαρακτηρίζει ο απ. Παύλος αμαρτίες, αφού η έννοια της αμαρτίας (όπως την ορίζει η Εκκλησία) δεν ήταν γνωστή σε όσους δεν γνώρισαν το ευαγγέλιο; Μπορεί για τους χριστιανούς να είναι αμαρτίες, αλλά για εκείνους με βάσει τα όσα πίστευαν να μην είναι! Υπάρχει λοιπόν αμαρτία από κάποιον όταν δεν ξέρει τι είναι η αμαρτία;
Κι όμως υπάρχει. Όπως υπάρχει η έννοια του κακού και η έννοια του καλού σε πολλούς λαούς που δεν γνώρισαν το χριστιανισμό. Υπάρχει λαός που να επιβραβεύει την πονηριά, τη ληστεία, τη δολιότητα, το μίσος; Ή τη δολοφονία αθώων ανθρώπων με σκοπό την κλεψιά; Υπάρχουν λαοί που να μην τους αρέσει η σοφία, η ελεημοσύνη, η φιλία, κλπ, κλπ; Οπότε κι αν κάποιοι λαοί δεν γνώρισαν το ευαγγέλιο ωστόσο αντιλαμβάνονταν την έννοια του καλού και του κακού σε ένα μεγάλο βαθμό. Συνεπώς, ο Θεός έχει τον τρόπο να τους κρίνει δίκαια. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε εμείς, είναι ότι επειδή γνωρίζουμε ακριβώς τι κήρυξε ο Χριστός, πιθανώς να κριθούμε πιο αυστηρά!
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
