Ακούμε σήμερα από την προς Ρωμαίους επιστολή:
οὐ γὰρ ἔστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ. (2, 11)
γιατί ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις.
Ο Παύλος μας τονίζει πως ο Θεός δεν μεροληπτεί. Δεν είναι προσωπολήπτης. Δεν κρίνει τους ανθρώπους με βάση την φυλή και την καταγωγή των ανθρώπων. Πλέον δεν υπάρχει περιούσιος λαός, όπως ήταν ο Ισραήλ στην εποχή της Π.Δ. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους είναι είναι αυτοί άρχοντες είτε δούλοι, είτε άνδρες είτε γυναίκες. Γι' αυτό και το ευαγγέλιο του Χριστού απευθύνεται σε πάντα τα έθνη. Οι άνθρωποι πλέον κρίνονται από την πίστη τους και τα έργα τους. Οι ενέργειές μας είναι αυτές που λαμβάνει υπ' όψιν του ο Θεός, και σε αυτές πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα. Χωρίς την πίστη, οι όποιες αγαθοεργίες που θα κάνουμε θα γίνονται προς το θεαθήναι. ενώ η πίστη χωρίς έργα δεν έχει πραγματική υπόσταση. Ο Θεός περιμένει από μας πίστη με έργα, και να μη νομίζουμε πως λόγω καταγωγής θα έχουμε ιδιαίτερη μεταχείριση.
