Τι είναι η συγγνώμη; Μια λέξη που δύσκολα τη λέμε εγωισμού ένεκεν, ή τη λέμε εύκολα όταν δεν την εννοούμε! Μεταξύ του έγγαμου ζευγαριού μπορεί να λεχθεί όταν έχει γίνει χοντρή... «κουτσουκέλα»; Και ασφαλώς, δύναται να γίνει αποδεκτή; Με αυτό ασχολείται το παρακάτω άρθρο από τη ΒΕΝΤΕΤΑ Νo 173 (29/8/1968), του οποίου την τελική άποψη δεν ενστερνίζομαι. Όμως όταν γράφει «στο γάμο εκείνος που κάνει τα περισσότερα στραβοπατήματα (...) είναι ο άνδρας» τότε σκέφτομαι ότι εκείνες τις εποχές οι γυναίκες πιθανότατα ήταν πιο φρόνιμες απ' ότι σήμερα! Δυστυχώς σήμερα, ουκ ολίγες φορές, η γυναίκα είναι η... στραβοπατηματζού! Και κατ' εμέ, ουδεμία συγγνώμη σε σοβαρά θέματα (π.χ. κέρατο) θα πρέπει να δίνεται. Όποιος αποφασίζει να παντρευτεί οφείλει να αφήνει στο πατρικό του την ανωριμότητά του. Ειδάλλως ας ξαναγυρίσει πάλι εκεί! Λέω εγώ τώρα που ευτυχώς απολαμβάνω την ελευθερία μου!
