Επιτέλους έφτασε για τα παιδιά η πολυπόθητη μέρα! Η περίοδος της μελαγχολίας και της στενοχώριας που βιώνουν τα παιδιά με τις καλοκαιρινές διακοπές, τελείωσε. Το κοσμαγάπητο στη μαθητιώσα νεολαία, σχολείο, ανοίγει σήμερα τις πύλες του, χαρίζοντας το χαμόγελο στα παιδιά! Τουλάχιστον έτσι θα θέλαμε να είναι τα πράγματα εμείς οι μεγάλοι, ξεχνώντας πως όταν ήμασταν κι εμείς μαθητές, μας έπιανε πονοκέφαλος όταν ξεκινούσε το ρημάδι...
Στα πρωτάκια του δημοτικού αναφέρεται το παρακάτω αρθράκι από τη BEΝΤΕTΑ Nο 177 (26/9/1968), για τα οποία η οδύσσεια του σχολείου ξεκινά από φέτος, και πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γονείς αυτήν καινούργια εμπειρία των τέκνων τους. Η προβληματική κάθε χρόνο είναι η ίδια, για το πως το παιδί θα αγαπήσει το σχολείο, αλλά πουθενά δεν βλέπω καμιά προτροπή στο να αγαπήσουν το σχολείο οι μεγάλοι! Ναι, αν οι μεγάλοι, (εννοώ τους δασκάλους και τους γονείς) δεν αγαπούν οι ίδιοι το σχολείο, δεν θα μπορέσουν ποτέ να πείσουν τα παιδιά για αυτό. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα, που χρήζει μεγάλης ανάλυσης... (κάποια στιγμή θα ασχοληθώ).
