Χαζεύοντας τα παλιά περιοδικά, το μάτι έπεσε σε κάτι πολύ επίκαιρο, παρότι γράφτηκε το 1960. Σε ένα ποιηματάκι που αναφέρεται στη μετανάστευση των Ελλήνων εκείνη την εποχή. Άλλοι καιροί τότε, άλλοι καιροί σήμερα βέβαια. Αλλά η μετανάστευση (λαθραία ή μη) ουδέποτε έπαψε να υπάρχει. Χαρακτηριστική και πολύ εύστοχη είναι η προτελευταία στροφή: Ποῦ, βρε πηγαίνετε/ και ξενητεύεστε/ τόσοι και τόσοι; Ποῦ, βρε νομίζετε,/ ὅτι σᾶς ἔχουσι/ τραπέζι στρώσει; Η κατάληξη της μετανάστευσης είναι εν πολλοίς η εκμετάλλευση και όχι η γη της επαγγελίας... Από το ΡΟΜΑΝTΣO Nο 883 (02/02/1960).
