ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· (Α' Ιω. 1, 6)
Αν πούμε ότι έχουμε μαζί του κοινωνία αλλά περπατούμε μέσα στο σκοτάδι, ψευδόμαστε και δεν εφαρμόζουμε την αλήθεια.
Γίνεται να έχουμε κοινωνία με τον Κύριο αλλά να περπατούμε στο σκοτάδι της αμαρτίας; Όχι! Κοροϊδεύουμε και τον εαυτό μας ότι είμαστε καλοί χριστιανοί αλλά και τον Κύριο. Επαναπαυόμαστε στο ότι αρκεί να τηρούμε τους εξωτερικούς τύπους της θρησκείας, και ότι αρκεί να φαινόμαστε πως είμαστε εντός των ορίων της ευσέβειας. Ενδιαφερόμαστε δηλαδή, μόνο για την έξωθεν παρουσία μας. Όμως μέσα μας, ο νους μας και η καρδιά μας, είναι έρμαια των αμαρτωλών παθών. Γι' αυτό και η συμπεριφορά μας αντανακλά αυτό που έχουμε μέσα μας. Είναι σκοτεινή και εγωπαθής. Για να έχουμε αληθινή και ουσιαστική κοινωνία με τον Κύριο, πρέπει να περιορίζουμε μέσα μας τα πάθη μας για δώσουμε χώρο στο Φως και τη θεία Χάρη. Η κοινωνία με τον Χριστό, μας βοηθά στην πνευματική μας προκοπή και μας γεμίζει με χαρά, αγάπη και ειρήνη. Τότε μπορούμε την αλήθεια του Ευαγγελίου, όχι απλά να την παραδεχόμαστε αλλά να την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας, σε όλες τις δραστηριότητές μας.
