Θα ακούσουμε σήμερα το εξής ιδιόμελο των Αίνων σε ήχο β' (μετά τα εγκώμια):
Τί τὸ ὁρώμενον
θέαμα; τίς ἡ παροῦσα κατάπαυσις; Ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων, τὴν διὰ πάθους τελέσας
οἰκονομίαν, ἐν τάφῳ σαββατίζει, καινὸν ἡμῖν παρέχων σαββατισμόν. Αὐτῷ βοήσωμεν·
Ἀνάστα ὁ Θεὸς κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ βασιλεύεις εἰς τοὺς αἰῶνας, ὁ ἀμέτρητον
ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.
(Τι είναι το θέαμα που βλέπουμε; Ποιά είναι η σημερινή κατάπαυση; Ο Βασιλεύς των αιώνων, αφού τέλεσε με το πάθος του το λυτρωτικό σχέδιο (του Θεού), αναπαύεται στον τάφο, παρέχοντας σε μας καινούργια ανάπαυση. Ας αναφωνήσουμε σ' Αυτόν: Ανάστα ο Θεός για να κρίνεις τους κατοίκους της γης, διότι εσύ βασιλεύεις στους αιώνες, που έχεις το αμέτρητο και μέγα έλεος.)
Ο ιερός υμνογράφος εκπλήσσεται με το θέαμα που αντικρίζουμε. Τι σημαίνει η ανάπαυση του Κυρίου στον τάφο; Και μας δίνει την απάντηση με την αντιπαραβολή της δημιουργίας του κόσμου. Τότε ο Θεός, αφού έφτιαξε τον κόσμο, αναπαύθηκε. Τώρα, ο αιώνιος Βασιλιάς, αφού αναδημιούργησε και ανέπλασε τον κόσμο, δίχως τη φθορά του θανάτου, αναπαύεται! Η νέα ανάπαυση (καινός σαββατισμός) σημαίνει ότι ο Χριστός ξανακερδίζει τον κόσμο, παρέχοντας στους πιστούς τη νέα ζωή, με την προοπτική της ουράνιας βασιλείας. Γι' αυτό προσκαλείται από τους πιστούς, να αναστηθεί και να κρίνει τους ανθρώπους, με το μεγάλο του έλεος, για τις πράξεις τους.
