Μας λέει σήμερα ο απ. Παύλος στην Β' επιστολή προς Κορινθίους:
τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ
ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ
ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (6, 16)
Και ποια συγκατάθεση μπορεί να κάνει ο ναός του Θεού μαζί με τα είδωλα; Γιατί εμείς είμαστε ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπε ο Θεός: Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι Θεός τους κι αυτοί θα είναι λαός μου.
Εδώ ο απ. Παύλος μας διασαφηνίζει αυτό που έχει ξαναπεί στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορίνθιους, ότι είμαστε ναός του Πνεύματος (Α' Κορ. 6, 19). Δεν είμαστε απλά ένψυχα σώματα. Μέσα μας κατοικεί ο (τριαδικός) Θεός. Και οφείλουμε να στολίσουμε το σώμα μας με αρετές αντί να το διαθέτουμε στα πάθη της αμαρτίας. Μιας και με το σώμα μας τον λατρεύουμε, θυσιάζοντας τον παθογενή εγωισμό μας αφενός και αφετέρου κάνοντας αγαθές πράξεις. Μας υπενθυμίζει μάλιστα, αυτό που μας είπε ο ίδιος ο Θεός στην Π.Δ. (Λευϊτ. 26, 12) ότι θα βρίσκεται ανάμεσά μας, θα περπατεί μαζί μας και θα είμαστε ο λαός του.
Πως λοιπόν ενώ είμαστε ναός του Θεού να δεχόμαστε παράλληλα είδωλα, δηλαδή ξένες διδασκαλίες και δοξασίες; Δεν μπορούμε να πιστεύουμε λίγο απ' όλα, νοθεύοντας την Αλήθεια του Κυρίου με οποιαδήποτε πλάνη. Δεν έχει κενά η διδασκαλία του Ευαγγελίου που χρειάζεται να τα καλύψουμε από άλλες θρησκείες. Κενά έχει η δική μας μελέτη! Ούτε τα ζώδια, ούτε η μετενσάρκωση, ούτε η μοίρα ή οτιδήποτε άλλο μας πλασάρεται τάχα αθώα, έχει θέση στο ναό (στον εαυτό μας) που συγκατοικεί με μας ο Θεός. Μόνο όταν λησμονούμε το Θεό παρεισφρύουν μέσα μας οι πλάνες και ο ναός μας μαραίνεται...
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή ανάρτηση, εδώ.
