τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. (Β' Τιμ. 2, 6)
Ο γεωργός που κοπιάζει πρέπει πρώτα αυτός να λαβαίνει μέρος από τους καρπούς.
Ο απ. Παύλος απευθύνεται εδώ στους διδάσκαλους και λειτουργούς του χριστιανισμού. Όπως δεν έχουμε καρπούς χωρίς καλλιέργεια, έτσι και δεν έχουμε αποτελέσματα στην πνευματική ζωή των πιστών χωρίς κόπο. Αυτήν την απλή φράση οφείλουν σήμερα οι ιερείς αλλά και όσοι βοηθούν το ποιμαντικό τους έργο (θεολόγοι, κατηχητές κ.α.) να την θυμούνται πολύ καλά. Ο χώρος της Εκκλησίας, είναι αγρός που ζητάει συνεχή δουλειά και αγώνα για να καρποφορήσει. Η τακτική κοινωνία με τους πιστούς, η πνευματική τους ενίσχυση, το φιλανθρωπικό έργο, το κήρυγμα κ.α. δεν γίνονται με τον αυτόματο πιλότο! Χρειάζεται κόπος. Δεν είναι η Εκκλησία χώρος για αυτοπροβολή ή καριέρα όπως κάμποσοι ιερείς και άλλοι νομίζουν. Ούτε ασφαλώς και οι καρποί των κοπιώντων. Οι καλώς εργάζονται στην Εκκλησία, το κάνουν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να βαδίσουν στην οδό της σωτηρίας και προς δόξαν Χριστού. Αυτοί θα λάβουν την αμοιβή τους από τον ίδιο τον Κύριο και μόνον.
