Τις παραπάνω εξυπνάδες τις υποδεικνύει μια καθηγήτρια ψυχολογίας Andrea Bonior του παν/μίου Georgetown. Δεν βάζω το παραπάνω απόκομμα, που προέρχεται από το περιοδικό Woman's Health (Οκτώβρ. 2014), για να προωθήσω τρόπους για να ξεκόψεις κάποιον/-α φίλο/-η. Αλλά για να δείξω το πόσο λάθος πορεύεται ο δυτικός «προοδευμένος» πολιτισμός. Και κυρίως, το πόσο απομακρύνεται από αυτό που λέμε «ανθρωπιά».
Εν πολλοίς, ξεκόβεις/απομακρύνεις κάποιον, με προσχήματα, δικαιολογίες και προφάσεις. Κοινώς ψέματα! Αντί οι ανθρώπινες σχέσεις να στηρίζονται στην αλήθεια, στηρίζονται στην... αποσιώπησή της! Για να αποφευχθεί, τάχα, η σύγκρουση. Δηλαδή, η αλήθεια προκαλεί φόβο και θέλει κότσια για να ειπωθεί! Προφανώς στον αντίποδα, με αυτές τις «προοδευτικές» μεθόδους του ψεύδους, κρατιούνται οι φιλίες. Κάμποση διπλωματία, πολλά κοπλιμέντα, λίγη αδιαφορία...
Σε έναν επιφανειακό πολιτισμό, με επιφανειακές αξίες, η υπευθυνότητα και η αξιοπρέπεια δεν ευδοκιμούν και δίνουν τη θέση τους στην υπεκφυγή και την ασυνέπεια. Από 'κει απορρέουν οι παραπάνω υποδείξεις. Η ψυχολόγος που τις προτείνει, ουσιαστικώς βοηθά όποιον τις υιοθετεί, στο να γίνεται ολοένα πιο ανώριμος! Και το τραγικό είναι, ότι ενώ εμείς στους άλλους μπορούμε να λέμε ψέματα, θα θέλαμε όμως οι άλλοι σ' εμάς να λένε πάντα την αλήθεια!
Πριν μου πεις ότι τα παραπάνω αποκόμματα λένε χαζομάρες, σκέψου φίλε αναγνώστη/-στρια, πόσες φορές προσπάθησες να αποφύγεις να πεις την πικρή αλήθεια σου σε κάποιον. Σε κάποιον που ίσως να μην είναι σε θέση να ακούσει και να αντιληφθεί την αλήθεια. Σίγουρα δεν είναι εύκολο το να τον δυσαρεστείς. Και το ψέμα, έρχεται στο μυαλό σαν μια εύκολη λύση. Μόνο που έτσι, σιγά σιγά, εθίζεσαι στο ψέμα και την υποκρισία. Και πιθανόν αυτό να σου γυρίσει μπούμερανγκ... Και μην αυταπατάσαι ότι μπορείς να το ελέγξεις. Τα πάθη όταν φουντώνουν δεν ελέγχονται!
Εν κατακλείδι, πολιτισμός που άγεται από το ψέμα στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν είναι προοδευμένος, αλλά κάτι χειρότερο: Απάνθρωπος και ασυνείδητος! Οδηγώντας τον άνθρωπο στο στείρο ατομισμό... Πολύ καλή υποδομή, εν τέλει, για τη χειραγώγηση των μαζών... (...).
