Σήμερα το απόγευμα ακούμε το παρακάτω τροπάριο σε ήχο β':
Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς Θεότητος· ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.
(Όταν κατέβηκες στο θάνατο, εσύ που είσαι η αθάνατη ζωή, τότε νέκρωσες τον Άδη με την αστραπή της θεότητάς σου. Όταν λοιπόν ανέστησες και τους νεκρούς από τα έγκατα της γης, όλες οι δυνάμεις των επουρανίων κραύγαζαν: Χριστέ ο Θεός που παρέχεις ζωή, δόξα σοι.)
Αποχωριζόμενη από το σώμα λόγῳ του θανάτου, η ψυχή του Χριστού, κατέβηκε στον Άδη για να κηρύξει στις φυλακισμένες ψυχές. Η θεότητα Του, δεν χωρίστηκε ούτε από το σώμα Του ούτε από την ψυχή Του. Και μαζί με την ψυχή βρέθηκε στον Άδη, νεκρώνοντας τον με την αστραπή της θείας ενέργειας. Έπαψε πια να κρατά εγκλωβισμένες τις ψυχές, οι οποίες απέκτησαν πλέον την προοπτική του παραδείσου. Αυτό το γεγονός, οι ουράνιες δυνάμεις το εξύμνησαν δυνατά υμνώντας το Ζωοδότη Χριστό.
