ΑΛΙΜΟΝΟ!

φεῦ τοῦ ξυναλλάσσοντος ὄρνιθος βροτοῖς
δίκαιον ἄνδρα τοῖσι δυσσεβεστέροις.

ἐν παντὶ πράγει δ᾽ ἔσθ᾽ ὁμιλίας κακῆς

κάκιον οὐδέν, καρπὸς οὐ κομιστέος·
ἄτης ἄρουρα θάνατον ἐκκαρπίζεται.

(Αισχύλου Επτά επί Θήβας 597 - 601)

Αλίμονο, ποια τύχη σμίγει εδώ στον κόσμο
τον δίκαιο άνθρωπο μαζί με τους πιο ανόμους!
Σαν τη κακή τη συντροφιά χειρότερο άλλο
δεν είναι σε καμιά δουλειά, και να σοδέψης
μην καρτεράς καρπό απ' αυτή· απ' τα χωράφια
της αμαρτίας θάνατος καρπολογιέται.
(μετάφραση Γ. Γρυπάρης)

Από την κακή συντροφιά δεν παράγεται καρπός, μας λέει ο Αισχύλος. Η αμαρτία δεν έχει παρά να δώσει θάνατο για σοδιά. Και ο δίκαιος που συναναστρέφεται τους αμαρτωλούς, είτε παρασύρεται, είτε τον βρίσκει και αυτόν το κακό των φίλων του. Αυτά τα σοφά λόγια βάζει ο Αισχύλος στο στόμα του Ετεοκλή.

Μες το πολιτικό κλίμα των ημερών, καλό θα ήταν να στρεφόμαστε στη σοφία των προγόνων μας. Η πολιτική έπαψε να έχει εντιμότητα και ηθική. Και όποιος ανακατεύεται με αυτήν, δύσκολα δεν παρασύρεται. Και τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται η χώρα, αντανακλούν τα αδιέξοδα των ανθρώπων που την οδήγησαν ως εδώ. Άνομοι και αριβίστες, κρυπτόμενοι πίσω από ψεύτικες ιδεολογίες, που όσοι τους ακολουθούν θα δρέψουν αμαρτία. Αλίμονο στον τόπο...