Ακούμε στη θ' ωδή:
Ἀγνώμων φανείς, καὶ πονηρὸς ζηλότυπος, δῶρον ἀξιόθεον λογοπραγεῖ, δι' οὗ ὀφειλέσιον ἐλύθη ἁμαρτημάτων, καπηλεύων ὁ δεινός, Ἰούδας τὴν φιλόθεον χάριν. Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ σῶσον ἡμᾶς.
(Πονηρός και ζηλότυπος ο φρικτός Ιούδας φάνηκε αγνώμων γιατί κοστολογεί το αξιόθεο δώρο (το μύρο) διά του οποίου λύθηκε το χρέος της αμαρτίας (της γυναίκας) καπηλεύοντας έτσι τη φιλόθεη χάρη. Λυπήσου τις ψυχές μας, Χριστέ ο Θεός, και σώσε μας.)
Το μύρο της Μαρίας αδελφής του Λαζάρου συμβολίζει την αγάπη της στο Σωτήρα του κόσμου. Κάτι που δεν μπορούσε να αντιληφθεί ο Ιούδας επειδή ήταν δέσμιος της φιλαργυρίας. Με το πρόσχημα της σπατάλης και της διάθεσης του αντιτίμου στους φτωχούς, κοστολόγησε το μύρο με το οποίο έδειξε τη μετάνοιά της η γυναίκα (Ιωαν. 12, 5). Το πάθος της φιλαργυρίας έκανε τον Ιούδα να καπηλευτεί Θεό και ανθρώπους. Η εκδήλωση του αυτού πάθους του, μας δείχνει το τι έκρυβε στην ψυχή του, αυτός που έφτασε να προδώσει τον Χριστό. Σώσε Κύριε τις ψυχές μας από αυτό το πάθος, και στρέψε τις καρδιές μας προς το μύρο της μετάνοιας που οδηγεί στη θεία χάρη.
