Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. (Α' Κορ. 1, 12)
Kαι το λέω αυτό, επειδή κάθε ένας από σας λέει, εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Aπολλώ, εγώ δε του Kηφά, εγώ δε του Xριστού.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στο λόγο για τον οποίο εμφανίστηκαν έριδες μεταξύ των μελών της εκκλησίας της Κορίνθου. Ο καθένας για να παρουσιάζει ανώτερο τον εαυτό του από τους άλλους, προτάσσει τον ποιός τον βάπτισε χριστιανό και επαίρεται γι' αυτό. Η σειρά που βάζει τα ονόματα δεν είναι τυχαία, τοποθετεί το δικό του όνομα πρώτο μιας και εκείνος ίδρυσε την εκκλησία στην Κόρινθο. Συνεπώς όσοι βαπτίσθηκαν από αυτόν θα κόμπαζαν πιο πολύ από τους άλλους. Είναι όμως αιτία αυτό για να δημιουργούνται έριδες; Δεν γνώριζαν οι κορίνθιοι, ότι βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος, κάτι που θα έπρεπε να τους ενώνει παρά να τους χωρίζει; Μήπως ο απ. Παύλος ή ο Απολλώ ή ο Κηφάς, δεν τους κατήχησαν επιμελώς και σωστά; Έκαναν κάτι λάθος και παρεκτράπηκε το ποίμνιο; Προφανώς και γνώριζαν σε τι βαπτίστηκαν και έλαβαν σωστή κατήχηση. Όμως, ο εγωισμός και η αλαζονεία δεν χρειάζονται σοβαρές αιτίες για να εμφανιστούν, αρκούνται μόνο από αφορμές. Παρ' όσα έμαθαν οι κορίνθιοι, ούτε τα έκαναν βίωμα, ούτε έκαναν πνευματικό αγώνα για να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Προτίμησαν να ακολουθούν μόνο όσα τους βόλευαν και το κοσμικό πνεύμα παρέμενε στο νου τους αμετακίνητο. Ήθελαν κοινωνική καταξίωση (δίχως να κοπιάσουν για να την αποκτήσουν) και έψαξαν να τη βρουν στην εκκλησία. Την ισοτιμία των μελών και την αγάπη που διέπουν το ευαγγέλιο του Κυρίου, τις παραμέλησαν και τις παρέκαμψαν. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι με το να αυτοπροσδιορίζονται βάσει αυτού που τους βάπτισε, και όχι βάσει σε ποιόν βαπτίστηκαν (στο όνομα της Αγ. Τριάδος), εισήγαγαν αιρετικές ερμηνείες στα όσα κηρύττει η Εκκλησία.
