Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου
ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν
σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. (Α' Κορ. 1, 10)
Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διαμέσου του ονόματος του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέτε το ίδιο όλοι και να μην υπάρχουν
μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε τελείως ενωμένοι με τον ίδιο νου και
με την ίδια γνώμη.
Στις πρώτες έριδες που εμφανίστηκαν στην Εκκλησία της Κορίνθου, ο απ. Παύλος τους προτρέπει να επανέλθουν στην ενότητα. Γιατί εμφανίστηκαν και εμφανίζονται έριδες στο χώρο της Εκκλησίας; Διότι ο καθένας προτάσσοντας τον εγωισμό του, απομακρύνεται από τη διδασκαλία του Κυρίου. Ο Χριστός θεμελίωσε την αγάπη και την ειρήνη, αλλά ξεχνώντας τον, τις λησμονούμε και δεν τις τηρούμε. Αν θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι με το σώμα της Εκκλησίας Του, να έχουμε επίκεντρο του νου και της καρδιάς μας Εκείνον που σταυρώθηκε για εμάς. Και όχι το τι θέση έχουμε στην εκκλησιαστική κοινότητα, ούτε τι μας βολεύει να πιστεύουμε... Αν αντί του εαυτού μας, έχουμε ως μέλημα το θέλημα του Κυρίου, τότε φέρουμε επάξια την χριστιανική επωνυμία, και το κυριότερο συμπλέουμε (με ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας, όχι μόνο ατομικά) στον δρόμο προς την οδό της χάριτος και τη αιώνιας ζωής.
