Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. (Πραξ. 2, 6)
Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος και όλοι κυριεύθηκαν από σύγχυση και απορία, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μιλάνε στη δική του γλώσσα.
Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος έγινε αισθητή εκτός των αποστόλων από τη μεγάλη βοή που ακούστηκε. Έτσι μαζεύτηκε πλήθος κόσμου να δουν τι συμβαίνει και διεπίστωσαν με τα ίδια τους τα αυτιά, κάποια από τα χαρίσματα που έδωσε στους αποστόλους. Τους άκουγαν να μιλούν και παρότι στο πλήθος βρίσκονταν άνθρωποι από διαφορετικά μέρη, που μιλούσαν τη δική τους γλώσσα ή και το δικό τους ιδίωμα, τους καταλάβαιναν. Ήταν τόσο αντιληπτοί, που δίνονταν η εντύπωση ότι μιλούσαν ξεχωριστά την κάθε γλώσσα και ιδίωμα! Το θαύμα λοιπόν, έγινε αισθητό σε μεγάλη έκταση. Βέβαια, κανείς από το πλήθος δεν μπορούσε να καταλάβει τι έχει συμβεί. Απορούσαν κατάπληκτοι και τα είχαν χαμένα. Παρακάτω ωστόσο τους εξηγεί ο Πέτρος το τι συνέβη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα θαύμα γίνεται δημόσια και ενώπιον πλήθους. Εν προκειμένῳ όσο περισσότεροι δουν τους μαθητές να γίνονται γλωσσομαθείς και πνευματικοί τόσο πιο εύκολα θα προλειανθεί ο δρόμος του έργου του κηρύγματος του ευαγγελίου. Πλέον δεν θα τους απορρίπτουν ως αγράμματους ψαράδες, θα έχει προηγηθεί η διάδοση αυτού του θαύματος. Δεν είναι ένα θαύμα που έγινε εν κρυπτῷ ώστε και οι ίδιοι οι μαθητές να φοβούνται να εξασκήσουν τα νεαποκτηθέντα χαρίσματα. Τώρα οι απόστολοι διαπιστώνουν ότι αυτά τα χαρίσματα είναι εν ισχύ, και πλέον ήρθε η ώρα να κηρύξουν το ευαγγέλιο εκεί που τους είπε ο Κύριος, εις πάντα τα έθνη.
