Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. (Πραξ. 2,1)
Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. (Πραξ. 2,1)
Όταν έφτασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι με ομοψυχία στο ίδιο μέρος.
Οι μαθητές του Κυρίου, οι 12 μαζί τον ευρύτερο κύκλο των 120, συνήχθησαν κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Τι ήταν για τους Ιουδαίους αυτή η ημέρα; Η ημέρα της Πεντηκοστής, μία από τις 3 μεγάλες ετήσιες γιορτές, ήταν εορτή ευχαριστίας για το θέρος και ημέρα των απαρχών των νέων καρπών. Την ονόμαζαν έτσι, διότι είχε οριστεί να εορτάζεται μετά από 7 εβδομάδες από τη δευτέρα του Πάσχα. Επίσης, τελείτο και η ανάμνηση της χορήγησης του νόμου στο όρος Σινά στο Μωυσή. Πίστευαν οι ισραηλίτες ότι αυτό το γεγονός έγινε την πεντηκοστή ημέρα μετά την έξοδο από την Αίγυπτο. Κατ' αυτήν την ημέρα, συνέρρεαν πολλοί Ιουδαίοι, και εκ της διασποράς, στα Ιεροσόλυμα κάτι που θα διευκόλυνε να διαδοθεί ταχύτερα ανά την οικουμένη, η φήμη της καθόδου του Αγίου Πνεύματος. Επίσης, αυτή η γιορτή, λειτουργεί ως προτύπωση της ίδρυσης της Εκκλησίας, επειδή αφενός είναι η απαρχή των νέων καρπών που θα επιφέρει το Άγιο Πνεύμα, και αφετέρου, η έκχυση του Αγ. Πνεύματος εγκαθιδρύει το ευαγγέλιο του Κυρίου, του οποίου τύπος ήταν ο νόμος του Μωυσή.
