Να κάτι επίκαιρο, κυρίως λόγῳ του καλοκαιριού που διανύουμε. «Καλοκαιρινό» θα χαρακτήριζα το παρακάτω ποίημα, από το αναγνωστικό «Νεοελληνικά Αναγνώσματα για τη Δ' τάξιν των Γυμνασίων» (1940), μιας και σ' αυτό συνομιλούν δύο έντομα που τα συναντούμε το καλοκαίρι όταν πηγαίνουμε στην εξοχή. Διδακτικός ο διάλογος μεταξύ του τζίτζικα και του γρύλου που μας θυμίζει λίγο το γνωστό διάλογο του Αισώπου μεταξύ του πρώτου και του μέρμηγκα, όσον αφορά την κακή νοοτροπία του τεμπέλη τζίτζικα. Εδώ ο τζίτζικας παρουσιάζεται να ενοχλείται από το θόρυβο του γρύλου, ενώ ο ίδιος είναι εξίσου... φασαριόζος! Καλύτερος τρόπος για να πείσουμε ή να συμβουλέψουμε, δεν είναι παρά το προσωπικό μας παράδειγμα...
