Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία λέει το γνωστό τραγούδι, αλλά πέραν των συνθημάτων στους τοίχους, έχει και άλλες ιστορίες να πει, ή έστω να υπονοήσει! Το εικονιζόμενο νόμισμα το βρήκα στο δρόμο σήμερα Πέμπτη (18/10) και κοιτώντας το άφησα κατά μέρους την προγραμματισμένη ανάρτηση για σήμερα. Πως βρέθηκε αυτό, μετά από πολλά χρόνια στο ευρώ; Σε ποιού την τσέπη ήταν τόσο καιρό και παράπεσε; Αυτά και άλλα αυτονόητα ερωτήματα περνούν εύκολα από το μυαλό, καθώς και πιθανές εικασίες που να προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις.
Δεν θα σταθώ στο πως, τι και ποιός. Μένω στην εικόνα. Ένα ταλαιπωρημένο νόμισμα, σαν τ' αρχαία νομίσματα, που το όνομα του Αριστοτέλη είναι μισοσβησμένο. Παρά την παγκόσμια φήμη σου μεγάλε Σταγειρίτη φιλόσοφε, προτιμήσαμε στα κέρματα του ευρώ να βάλουμε ένα τάνκερ (5λεπτο) και μια τριήρη (1λεπτο) ξεχνώντας εσένα και τον Μέγα Αλέξανδρο... Ακόμη και σήμερα η φιλοσοφία σου επηρεάζει το παγκόσμιο σκέπτεσθαι, αλλά για εμάς τους νεώτερους, τη βρήκαμε φθηνότερη από ένα τάνκερ! Φευ!
Μηδαμινή αξία έχει αυτό το νόμισμα βέβαια, αλλά για μένα που το κράτησα, όχι. Ένα ενθύμιο από παλαιότερες εποχές, που όταν πήγαινα δημοτικό (πριν πολλά πολλά χρόνια) η τυρόπιτα κόστιζε ένα τάληρο! Μετά ακρίβυνε βέβαια... Κάποτε είχε αξία. Και στο δικό μου το «κάποτε» ήταν ημερήσιο χαρτζιλίκι για το σχολείο! Και αρκετά άλλα... Έστω. Τι χώρο πιάνει στο συρτάρι του γραφείου; Τίποτα, μα στο συρτάρι των αναμνήσεων μου κάμποσο!
Γυάλιζε, έσκυψα και το μάζεψα. Για αρκετούς, μάζεψα ένα τίποτα. Όμως έκανα ταξιδάκι στο παρελθόν με εισιτήριο μόλις ένα τάληρο. Καλά το λέει η παροιμία «όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος»! Και αυτή η ώρα, ήταν μια ανάπαυλα για τα τρέχοντα προβλήματα. Ο εν λόγῳ «Αριστοτέλης» διεσώθηκε στο συρτάρι μου, το παρελθόν μου αναμοχλεύτηκε και η διάθεσή μου άλλαξε. Έτσι, χάρη στο τίποτα που μάζεψα απ' το δρόμο. Εντέλει στο τίποτα βρίσκεις πολλά! Ενίοτε...
