Το φθινόπωρο στην χώρα μας ουσιαστικά αρχίζει να φαίνεται από τα μέσα του Οκτώβρη. Ο Σεπτέμβρης είναι παράταση του καλοκαιριού και η αλλαγή του καιρού αργεί λιγάκι. Μόνο που όταν έρχεται, ήδη έχουμε μπει σε χειμερινούς ρυθμούς, και χάνουμε λίγη από τη μαγεία της μελαγχολίας που διαδέχεται το καλοκαίρι. Με καθαρά φθινοπωρινή διάθεση, βλέποντας τον κήπο μου, που μου θυμίζει την εποχική αλλαγή, προτιμώ να βάλω σήμερα το παρακάτω ποιηματάκι από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νo 919 (11/10/1960). Πολύ παραστατικό και μεταφορικό, για αγάπες που άνθισαν στην καλοκαιρία και τώρα θα δοκιμαστούν στο κρύο και στις μπόρες. Καίτοι τα άνθη χάνονται και τα φύλλα πέφτουν, οι αγάπες μπορούν να αποφύγουν αυτήν την φυσική νομοτέλεια.
