Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· (Εβρ. 9, 1)
Φυσικά, η πρώτη διαθήκη είχε λατρευτικές διατάξεις κι ένα γήινο θυσιαστήριο.
Ο απ. Παύλος μας μιλά για τη λατρευτική πρακτική στην Παλ. Διαθήκη. Αυτή ουσιαστικά έχει σχέση με αυτήν της Καινής μόνο εξωτερικά και επιφανειακά. Μιας και δεν έφερνε σε κοινωνία με σάρκα και αίμα Χριστού, ούτε οι αιματηρές θυσίες των ζώων συμβόλιζαν την μεγάλη θυσία του Κυρίου για τις αμαρτίες μας. Ωστόσο, η μονοθεϊστική θρησκεία, κάτι πρωτόγνωρο στην περιοχή, είχε λατρευτικές διατάξεις και θυσιαστήριο. Αυτό όμως δεν πρέπει να τα εξομοιώνει σε μας, με αυτό που έχουμε εμείς. Ήταν κοσμικός ο χαρακτήρας τους, ασφαλώς με επιρροές από τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια της εποχής, και είχαν στόχο το να προετοιμάσουν τους ισραηλίτες για αυτό που θα έφερνε η εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού. Δεν προσέφερε ούτε άφεση αμαρτιών, ούτε την προοπτική της αιώνιας ζωής στην ουράνια βασιλεία. Ξεκίνησε με κοσμικό, γήινο χαρακτήρα και ήταν ατελής, όπως και ο νόμος.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
