- Τι βλέπω κυρ Λαγέ; Τρως μήλο;
- Όχι, σουβλάκι! Αφού βλέπεις ότι είναι μήλο, τι με ρωτάς κυρ Γάιδαρε;
- Λέω, μήπως νηστεύεις.
- Εγώ; Συνέχεια!
- Συνέχεια;
- Εκτός από το βράδυ!
- Δηλαδή το βράδυ τρως αρτήσιμα;
- Όχι, κοιμάμαι!
- Δεν σε πιάνω κυρ Λαγέ! Κομματάκι περίεργα μου τα λες σήμερα...
- Είναι απλό. Όταν κοιμάμαι, ονειρεύομαι ότι τρώω τα πάντα! Από σουβλάκια, κοκορέτσια μέχρι γκουρμέ με φουαγκρά και δεν συμμαζεύεται!
- Ααα... μάλιστα! Δηλαδή νηστεύεις λόγῳ της αφραγκιάς σου.
- Ακριβώς κυρ Γάιδαρε. Εσύ νηστεύεις;
- Αναλόγως!
- Μπα;
- Μπου! Εσύ είπες ότι δεν νηστεύεις όταν κοιμάσαι. Εγώ νηστεύω αναλόγως την περίσταση. Άμα με κερνάνε φαΐ, το τρώω χωρίς να κοιτάξω αν είναι νηστίσιμο ή όχι! Αν δεν με κερνάνε, νηστεύω!
- Ε, τότε έλα κανένα βράδυ να σε κεράσω.
- Μα τα βράδια κοιμάσαι!
- Ακριβώς! Τότε είναι όμως που έχω αρτήσιμα για φάγωμα!
- Θα με τρελάνεις; Τι θα μου δώσεις να φάω; Αρτήσιμα από τα όνειρά σου;
- Ναι! Και μάλιστα θα είναι ταυτοχρόνως και νηστίσιμα!
- Ε;
- Βέβαια κυρ Γάιδαρε. Είναι αρτήσιμος ο αέρας ο κοπανιστός;
- Έτσι όπως το θέτεις, όχι! Αν θέλεις όμως έλα καμιά φορά εσύ, να σε κεράσω εγώ!
- Και πως θα ξέρω πότε θα σε έχουν κεράσει αρτήσιμα για να έρθω να με κεράσεις;
- Μην ανησυχείς. Θα σε πάρω τηλέφωνο!
- Α, ωραία! Θα περιμένω πως και πως!
- Βέβαια, κυρ Λαγέ, και εσύ όταν θα έρθεις, νηστίσιμα θα φας!
- Γιατί κυρ Γάιδαρε;
- Διότι, βάσει του σαβουάρ βιβρ, όταν κανείς είναι μπουκωμένος, πρέπει να μιλάει;
- Απ' όσο ξέρω, όχι!
- Ε, και εγώ αφού φάω τα αρτήσιμα και ξεμπουκώσω, θα σου μιλήσω στο τηλέφωνο!
- Μα τότε τι θα φάω;
- Αέρα κοπανιστό! Που όπως είπες, είναι νηστίσιμος! Εμ, τι! Μία σου και μία μου!
