- Λύσε μου μια απορία.
- Για ν' ακούσω.
- Αφού η έκθεση που θα συμμετάσχεις έχει ως θέμα τον έρωτα, που κολλάει αυτός ο πίνακας; Εδώ φαίνεται ο ουρανός από πάνω και από κάτω ή κύμματα, ή λόφοι σε έρημο.
- Τώρα που το λες δεν έχεις κι άδικο! Αυτήν την προοπτική δεν την είχα προσέξει!
- Εμ, δεν υπάρχει πουθενά το ερωτικό στοιχείο.
- Με μια διαφορά όμως... Δεν τον έφτιαξα έτσι τον πίνακα! Και τον φωτογραφίζεις λάθος! Ο πίνακας δημιουργήθηκε κατακόρυφα! Δες τον και θα καταλάβεις!
- Πράγματι, τώρα αλλάζει η οπτική...
- Από δεξιά συμβολίζεται η γυναίκα και από αριστερά ο άνδρας. Και για να μη με ρωτήσεις για την έλλειψη του χρώματος, κι αυτό έγινε σκόπιμα!
- Οικονομία στη μπογιά, ε; (χα, χα)
- Κράτα τις κρυάδες για το καλοκαίρι! Όταν σβήνει το φως, το χρώμα υποχωρεί... και τα λοιπά και τα λοιπά!
- Λογικό μου φαίνεται. Και ο άλλος πίνακας όρθιος πρέπει να είναι, λογικά;
- Ναι.
- Βλέπεις; Καθόλα ερωτικός! Ο έρωτας αν δεν είναι κόλαση, δεν είναι έρωτας!
- Τώρα ζωγράφε σε βρίσκω οφσάιντ!
- Γιατί;
- Μάλλον ο πίνακας ανήκει στο γάμο που έπεται από τον έρωτα.
- Δηλαδή;
- Μετά τον έρωτα και τα ωραία του, όπως υπονοείς στον πιο πάνω πίνακα, έτσι και ακολουθήσει ο γάμος, τι έχουμε;
- Τι έχουμε;
- Την κόλαση! Είσες κανέναν παντρεμένο να περνάει καλά; Οι γυναίκες είναι καλές μέχρι να μπει η κουλούρα! Μετά... βοήθα Παναγιά!
- Και με αυτήν την προοπτική, ο πίνακας αυτός συμπληρώνει τον προηγούμενο!
- Εκτός και αν ο άντρας βάλει μυαλό και την κοπανήσει εγκαίρως!
- Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι δεν βάζουν όμως εγκαίρως μυαλό!
- Τώρα ζωγράφε, με μελαγχόλησες...
(Δυστυχώς ο ζωγράφος μου έδωσε την άδεια μόνο να δημοσιεύσω τις φωτογραφίσεις των πινάκων, αλλά όχι του να αποκαλύψω το ποιός είναι, μιας και θα κάνει κάποιες μικροδιορθώσεις πριν τους στείλει σε έκθεση στη Νέα Υόρκη.)
