Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. (Β' Κορ. 6, 10)
σαν να λυπόμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί,
πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα
κατέχουμε.
Ο απ. Παύλος μιλά για τους αποστόλους, δίνοντας την κατεύθυνση για τους κατ' επέκταση συνεχιστές του έργου τους, τους ιερείς. Για τους άπιστους και τους αντίπαλους τους φαίνονταν λυπημένοι και άθλιοι από τις δοκιμασίες που περνούσαν και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στο έργο τους. Όμως όλοι αυτοί δεν έβλεπαν αυτό που ένιωθαν φέρνοντας σε πέρας την αποστολή τους. Τη χαρά και την ηθική ικανοποίηση όταν μεταλαμπάδευαν το φως του ευαγγελίου. Μπορεί σε υλικά αγαθά να ήταν φτωχοί, πνευματικώς όμως ήταν πλούσιοι από τη θεία χάρη και αυτόν τον πλούτο τον μετέδιδαν με το κήρυγμα τους. Δεν είχαν υλικά αγαθά, δεν ήθελαν περισσότερα από τα προς το ζην, γιατί είχαν τα πάντα, δηλαδή τον πνευματικό πλούτο που πήραν από τον Κύριο. Με αυτόν τον τρόπο οφείλουν να συνεχίσουν το έργο των αποστόλων οι σημερινοί διάκονοι του ευαγγελίου, μη λησμονώντας ότι το πρωτεύον είναι να μεταδίδουν πνευματικό πλούτο και από αυτό να αντλούν ψυχική ευφορία.
