Συνήθως βάζω αποτελέσματα ερευνών, τα οποία είναι «περίεργα» και προκαλούν, αν μη τι άλλο, το γέλωτα. Υπάρχουν όμως και επιστημονικές έρευνες που αξίζει να αναδεικνύονται γιατί λένε κάποια σοβαρά πράγματα. Η παραπάνω, από το ΒΗΜΑ (31/5/2015) αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Μας μιλάει για το εργασιακό άγχος και πως αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Στο απόκομμα γίνονται εύκολα οι εξής επισημάνσεις:
Κατ' αρχάς, υπάρχει εργασιακό άγχος, και όχι το χαζοχαρούμενο μότο «χαρά και εργασία»! Κάτι που οι εργαζόμενοι (στην συντριπτική πλειονότητα τους) το βιώνουν, τους φθείρει, αλλά το σύστημα αγνοεί, ή προσποιείται ότι δεν υπάρχει... Επίσης, δεν είναι εύκολη η αλλαγή των δεδομένων της εργασίας, κάτι που μαρτυρά την κακή ποιότητα της εργασίας, η αδυναμία πειστικής πρότασης για την αντιμετώπισή του από τους ερευνητές (η γιόγκα και η χαλαρωτική μουσική δεν εφαρμόζονται στις περισσότερες δουλειές, αν όχι όλες,!) και τέλος, για να ασχολούνται με το εργασιακό άγχος οι επιστήμονες, τότε προφανώς, είναι επικινδύνως ψυχοφθόρο!
Σε εποχή που ο μεσαίωνας στα εργασιακά έχει κάνει την εμφάνισή του, τα δικαιώματα των εργαζομένων συρρικνώνονται στο όνομα της «ανάπτυξης», το εργασιακό άγχος ολοένα θα αυξάνει. Η χαλάρωση σε επαρκή βαθμό δεν είναι εφικτή στους χαμηλόμισθους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας και την απειλή της ανεργίας. Κακά τα ψέμματα, αυτό το άγχος είναι ένας μόνιμος καθημερινός εφιάλτης σε μια στρεσογόνα ρουτίνα. Δυστυχώς οι ερευνητές μπορούν μόνο να διαγνώσουν και να καταγράψουν το πρόβλημα. Όσον αφορά την επίλυσή του, δεν μπορούν να προτείνουν τα αυτονόητα, περισσότερη άδεια και ρεπό, καθώς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μιας και αυτά το σύστημα θέλει να μειώσει ή να καταργήσει. Στο πρόβλημα, λοιπόν, το μόνο που μένει στους εργαζομένους, είναι να κάνουν (γαϊδουρινή) υπομονή και να δείχνουν μεγάλη ανοχή... Μόνο που τα αποθέματα στερεύουν και η απάθεια, ως μονόδρομος οδηγεί σε αλλοτρίωση. Η όποια δυναμική αντίδραση από τους εργαζομένους δεν είναι πλέον παρά μια πάλε ποτέ αποδοτική ενέργεια...
