Οι γιορτές έφυγαν, οι καλικάντζαροι έχουν παράταση μέχρι την 25η για να ξεκουμπιστούν, και ο καθένας στον πάγκο του. Η δε προεκλογική περίοδος βρίσκεται στο φόρτε της. Μιας και η συζήτηση στα πάνελ στρέφεται κυρίως στην οικονομία, στο παρακάτω απόσπασμα από τον Ελεύθερο Τύπο (30/12/2014) να μια ενδιαφέρουσα είδηση που πέρασε στα ψιλά:
1.454.000€ θα δοθούν σε ταινίες! Εδώ υπάρχουν άνθρωποι χωρίς φαγητό, ηλεκτρικό, στέγη και όμως λεφτά για ταινίες περισσεύουν... Από 7η τέχνη πάμε καλά! Απορώ, αν οι ταινίες που χρηματοδοτούνται, φέρνουν αν όχι κέρδη, τουλάχιστον όσα δαπανούνται γι' αυτές! Μην ξεχνάμε ότι τα κέρδη τα φέρνουν οι αμερικάνικες παραγωγές ενώ οι ημέτερες ταινίες δεν έχουν καν διαφήμιση.
Μπροστά σ' αυτήν τη σπατάλη, το ερώτημα που τίθεται, δεν είναι ότι αν θα πρέπει η τέχνη να έπεται ή να συμπορεύεται του... γεμάτου στομαχιού, αλλά στο ποιός οφείλει να πληρώνει την παραγωγή της τέχνης. Να το θέσω αλλιώς: Μέχρι πόσο κόστος τέχνης, αντέχει ο φτωχός να έχει. Η απάντηση είναι βέβαια, ὀση αντέχει η τσέπη του. Φθηνή (και καλή) τέχνη υπάρχει, και η φτώχεια ουδέποτε ήταν αποκλεισμένη από την τέχνη και τον πολιτισμό.
Ο κινηματογράφος όμως δεν είναι φθηνή τέχνη και το να πετιούνται λεφτά από τον κρατικό κορβανά για ταινίες τρέχα γύρευε... ε, κάπου δεν συνάδει με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Ο κάθε δημιουργός, θα μπορούσε να βάλει τα δικά του λεφτά για να περατώσει τις κινηματογραφικές ανησυχίες του, και να επωμιστεί τη χασούρα! Όχι με τα λεφτά των φορολογουμένων! Αν δεν έχει λεφτά, ας πάει να δανειστεί από κάποια τράπεζα... Μην ξεχνάμε πως η τέχνη έχει και το εμπορικό της κομμάτι, διότι κοστίζει.
Προς ώρας, αντί σινεμά, μπορούμε να «ψυχαγωγηθούμε» από τους υποψηφίους πολιτευτές των κομμάτων που θα σκυλοτρώγονται στα κανάλια, λέγοντας μπούρδες! Είναι κι αυτό... είδος τέχνης και μάλιστα δωρεάν! Ωστόσο είναι κακή τέχνη...
