Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ, Ο ΛΑΓΟΣ, Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ!

Α- Λοιπόν τι λέτε να ψηφίσουμε στις εκλογές; 

Λ- Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ θα ψηφίσω τον Τσίπρα! 

Γ- Γιατί κυρ λαγέ τον Τσίπρα;

Λ- Γιατί είπε πως θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ!

Γ- Ααα μάλιστα!

Α- Εγώ πάντως λέω να ψηφίσω και εγώ ΣΥΡΙΖΑ.

Γ- Όπα τις! Και δεν σου φαινότανε! 

Α- Κοίτα κυρ Γάιδαρε, Σαμαροβενιζέλους δεν ξαναψηφίζω. Είδες πως μας κατέστρεψαν. Είμαι στην ανεργία τόσο καιρό... Εσύ κυρ γάιδαρε τι θα ψηφίσεις; Σε κόβω να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ!

Γ- Ε, όχι και ΠΑΣΟΚ κυρ Αλεπού! Δε σφάξανε!

Λ- Κανένα Ποτάμι ή ΑΝΕΛ, ε; 

Γ- Όχι βέβαια!

Α- Μη μου πεις ότι θα ψηφίσεις ΚΚΕ;;; 

Γ- Πλάκα μας κάνεις κυρ Αλεπού; 

Λ- Άσε, το βρήκα. Θα ψηφίσεις Χρυσή Αυγή, ή ΔΗΜΑΡ!

Γ- Έλεος κυρ Λαγέ! Αυτό μου έλλειπε!

Α- Δεν το πιστεύω! Θα ψηφίσεις ΓΑΠ;;;

Γ- Δεν τρελάθηκα να ψηφίσω αυτόν τον <μπιπ>!

Α- Ε, τότε τι θα ψηφίσεις καλέ; Άκυρο, λευκό; Πες μας γιατί μας έσκασες! 

Γ- Δεν θα πάω να ψηφίσω!

Λ- Ααα! Κάνεις μεγάλο λάθος κυρ Γάιδαρε.

Γ- Γιατί; 

Λ- Διότι αν δεν πας να ψηφίσεις, σημαίνει ότι αφήνεις να αποφασίζουν για σένα οι άλλοι!

Γ- Σώπα! Δε μου λες κυρ λαγέ, το αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτάται μόνο από τη δική σου ψήφο; 

Λ- Εεε... όχι, βέβαια! Δεν ψηφίζω μόνο εγώ. Τόσος κόσμος ψηφίζει.

Γ- Βλέπεις; Παρότι θα ψηφίσεις, οι άλλοι θα αποφασίσουν για σένα! Μία η άλλη λοιπόν!

Α- Μα κυρ Γάιδαρε, η ψήφος είναι όπλο για τους πολίτες!

Γ- Ναι, ε; Δεν μου λες κυρ Αλεπού, μια και λες ότι είναι όπλο η ψήφος, για πες μου, στις προηγούμενες εκλογές ποιόν εξέλεξε ο λαός;

Α- Το Σαμαρά.

Γ- Και τώρα γιατί θα τον καταψηφίσει, βάσει με τα γκάλοπ; 

Α- Γιατί άλλα έταζε και άλλα έκανε!

Γ- Και πιο πριν από το Σαμαρά; 

Α- Πιο πριν ήταν ο Παπανδρέου.

Γ- Και γιατί καταψηφίστηκε το ΠΑΣΟΚ; 

Α- Γιατί άλλα έταζε και άλλα έκανε.

Γ- Πιο πριν από τον Παπανδρέου; 

Α- Πιο πριν ήταν ο Καραμανλής.

Γ- Και γιατί καταψηφίστηκε ο Καραμανλής; 

Α- Γιατί άλλα έταζε και άλλα έκανε.  

Γ- Πιον πριν από τον Καραμανλή; 

Α- Πιο πριν ήταν ο Σημίτης. Αλλά για μισό κυρ Γάιδαρε! Που το πας;

Γ- Δεν το πάω εγώ, πάει μόνο του. Κάθε φορά ο λαός, αυτό το όπλο το είχε για να βγάζει πρωθυπουργό αυτόν που θα καταψήφιζε μετά και όχι για να βγάλει έναν σωστό ηγέτη! Τι σόι όπλο λοιπόν είναι αυτό; Και για πες μου το κυριότερο: Αφού ο λαός που ψηφίζει, κρατάει όπως λες ένα όπλο στα χέρια του, γιατί δεν πάει κανένας πρωθυπουργός ή υπουργός στη φυλακή; Τόσα έχουν κάνει!

Λ- Πήγε ο Τσοχατζόπουλος!

Γ- Αυτόν τον βάλανε για το ξεκάρφωμα! Οι υπόλοιποι όμως, μια χαρά συνεχίζουν να ρημάζουν ατιμωριτί τη χώρα!

Α- Τι θες να πεις κυρ Γάιδαρε; 

Γ- Το προφανές κυρ Αλεπού. Ότι το όπλο της ψήφου είναι... τζούφιο όταν στρέφεται εναντίον των πολιτικών! Λειτουργεί μόνο όταν στρέφεται εναντίον του λαού! Είναι αποτελεσματικό μόνο για αυτοκτονία! Τέτοιο όπλο να μας λείπει!

Λ- Τι εννοείς κυρ Γάιδαρε; 

Γ- Απλό είναι. Γιατί είπαμε θα ψηφίσεις Τσίπρα κυρ Λαγέ; 

Λ- Γιατί θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ!

Γ- Δεν θα τον καταργήσει, αλλά τάζει ότι θα τον καταργήσει! Το πολύ πολύ θα του αλλάξει όνομα! Το κατάλαβες; Ο λαός ψηφίζει όποιον τάζει και υπόσχεται φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις! Κάτι που βέβαια ποτέ δεν γίνεται.

Α- Και ποιόν δηλαδή θα έπρεπε να ψηφίζει; 

Γ- Αυτούς που δεν τάζουν αλλά δουλεύουν!

Λ- Υπάρχουν τέτοιοι; 

Γ- Αν υπήρχαν, θα πήγαινα να ψηφίσω!

Α- Για κάτσε κυρ Γάιδαρε. Ο Τσίπρας δεν έχει κυβερνήσει ποτέ. Να δούμε τι θα κάνει.

Γ- Και ο Σαμαράς πριν βγει πρωθυπουργός δεν είχε κυβερνήσει ποτέ! Το ίδιο και για τον ΓΑΠ, τον Καραμανλή και τους προγενέστερους τους! Τάξανε, ψηφιστήκανε, ρημάξανε και τζους! Σε τι διαφέρει ο Τσίπρας; Ο κανόνας στην Ελλάδα σπάνια έχει εξαιρέσεις! Είναι να μη γλυκαθούν από την εξουσία...

Α- Μην απαξιώνεις όμως τις εκλογές, γιατί μέσῳ εκλογών έχουν βγει καλές κυβερνήσεις, όπως του Ελευθερίου Βενιζέλου. 

Γ- Λες προπολεμικά που δεν ψήφιζαν οι γυναίκες, ε; Γιατί από τότε που άρχιζαν να ψηφίζουν, ο ένας είναι χειρότερος απ' τον άλλον! 

Α- Κρυάδες...

Γ- Κρυάδες ξεκρυάδες, λόγῳ εκλογών έχασε ο Βενιζέλος και επακολούθησε η μικρασιατική καταστροφή. Έτσι για να χαιρόμαστε τα οφέλη των εκλογών! 

Α- Ναι, όμως και η αποχή δεν είναι λύση. Ψήφισε ένα μικρό κόμμα έστω.

Γ- Ε, τότε είναι που θα ψηφίσω μεγάλο κόμμα! Έμμεσα βέβαια.

Λ- Πως γίνεται αυτό; 

Γ- Απλό είναι κυρ Λαγέ. Στη β' κατανομή, τα ψηφοδέλτια που ανήκουν σε κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή, προσμετρούνται στο πρώτο κόμμα! Δεν το ήξερες; Είναι ένας λόγος που σκίζονται τα μεγάλα κόμματα εναντίον της αποχής! 

Λ- Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι;

Γ- Βεβαίως! Η συμμετοχή στην ψηφοφορία σημαίνει ότι αποδέχεσαι το σύστημα, όπως έχει! Ενώ η αποχή είναι διαμαρτυρία για το σύστημα. 

Α- Ναι, αλλά η αποχή μπορεί να είναι και αδιαφορία, κυρ Γάιδαρε.

Γ- Πράγματι, αλλά η αδιαφορία γίνεται επικίνδυνη όταν εκδηλώνεται σε όλο το φάσμα της πολιτικής δραστηριότητας, όχι μόνο στην ψηφοφορία... 

Λ- Δεν μας τα λες καλά σήμερα! 

Γ- Μια χαρά στα λέω. Ο Μαρκ Τουαίην το είπε πολύ σωστά «αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες»!

Α- Θεωρείς ότι δεν τα αλλάζουν; 

Γ- Είδες κυρ Αλεπού να τα αλλάζουν; Μόνο τα ονόματα αλλάζουν αυτών που μας κυβερνούν! Να στο εξηγήσω όμως. Είδες να μειώνονται οι φτωχοί; 

Α- Όχι.

Γ- Είδες να βγάζουν λιγότερα κέρδη οι πλούσιοι; 

Α- Όχι.
Γ- Είδες να καταργείται ο νεποτισμός και να αναδεικνύεται η αξιοκρατία;
Α- Όχι.
Γ- Είδες να καταργούνται η διαφθορά και το φακελάκι;

Α- Όχι.
Γ- Είδες έστω, οι πλούσιοι να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν; Ή το κράτος να πάψει να προστατεύει τους πλούσιους εις βάρος των φτωχών; Ή οι πλούσιοι να μην είναι πιο πάνω από τους νόμους;

Α- Όχι.

Γ- Ε, τότε δεν φέρνουν ουσιαστικές αλλαγές οι εκλογές. Δεν αλλάζουν το σύστημα. Απλά το ανανεώνουν σε πρόσωπα. Κατάλαβες;    

Λ- Μα, η κυβέρνηση είναι που μπορεί να τ' αλλάξει αυτά υπέρ του λαού.

Γ- Πως κυρ Λαγέ; Ξέρεις καμιά κυβέρνηση να έχει συμφέρον υποστηρίζοντας τους φτωχούς; 

Λ- Κοίτα, οι λαός αναδεικνύει τα προβλήματα του με διαδηλώσεις και η κυβέρνηση τα λύνει με νόμους στη Βουλή.

Γ- Κυρ Λαγέ μην είσαι αφελής! Δε νομίζω να θέλουμε να έχουμε κυβέρνηση, που αντί για τον επιβαλλόμενο διάλογο, να καταφεύγουμε σε διαδηλώσεις! Τι σόι πολίτευμα είναι αυτό που λειτουργεί με διαδηλώσεις; Εξάλλου μην ξεχνάς ότι οι πολιτικοί στον καπιταλισμό, χρηματίζονται από τους πλούσιους για να τους κάνουν διευκολύνσεις... Οι φτωχοί δεν έχουν λεφτά, άρα είναι άχρηστοι για τους κυβερνώντες...

Α- Και τι προτείνεις λοιπόν κυρ Γάιδαρε με την αποχή; 

Γ- Το προφανές: Αλλαγή πολιτεύματος!

Λ- Για στάσου. Εννοείς κατάλυση της Δημοκρατίας και να γίνει καμιά χούντα; 

Γ- Ίσα, ίσα κυρ Λαγέ. Εννοώ το αντίθετο! Δηλαδή να φύγει η χούντα του κεφαλαίου και να επανιδρύσουμε τη Δημοκρατία!

Α- Μπα; Και τώρα δεν έχουμε Δημοκρατία; 

Γ- Όχι! Έχουμε για την ακρίβεια, Αστική Δημοκρατία. Οξύμωρο σχήμα αν το καλοσκεφτείς.

Λ- Δεν σε πιάνω κυρ Γάιδαρε. Για εξήγησέ το. 

Γ- Αστός είναι ο πλούσιος. Αστική Δημοκρατία είναι αυτή που διέπεται από το κεφάλαιο. Δηλαδή πλουσιοκρατία και όχι λαοκρατία. Δήμος στα αρχαία είναι ο λαός. Στην πλουσιοκρατία, που είναι απόρροια του καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου, αντί για βασανιστήρια, υπάρχει η αποχαύνωση από τα ΜΜΕ και το ίντερνετ. Είναι πιο... εξελιγμένο είδος χούντας. Που σου δίνει τάχα ελευθερία, αλλά παράλληλα σου ρουφά το αίμα, και σου αφαιρεί τον εθνικό πλούτο και την εθνική ανεξαρτησία. Επιβάλλει τη δουλεία στους φτωχούς. Και άμα διαμαρτυρηθείς, τότε σε κάνουν τρομοκράτη. Το κατάλαβες;

Λ- Α, μάλιστα. Αν και λίγο κομμουνιστικά μου δείχνουν όλα αυτά... 

Γ- Δεν είναι κομουνιστικά. Οι κομμουνιστές για να μη χάσουν τη μάσα δεν αντιδρούν όσο χρειάζεται. Το κεφάλαιο τους έχει δέσει μια χαρά!

Λ- Και θα πετύχει η αλλαγή πολιτεύματος με την αποχή; 

Γ- Όχι!

Α- Όχι;

Γ- Για να πετύχει κάτι χρειάζεται η μαζική συμμετοχή. Και κυρίως πολύ ωριμότητα και συλλογική σκέψη. Αλλά αυτά τα καταπολεμά το σύστημα έντεχνα. Περιορισμένη εγκύκλιο παιδεία, προώθηση ατομισμού κλπ, κλπ. Δεν τα βρίσκεις δυστυχώς σε αφθονία...

Α- Και τελικά δεν θα πας να ψηφίσεις; 

Γ- Αυτούς όχι. Θα ψηφίσω μη συμμετέχοντας, κάτι άλλο όμως.

Λ- Τι; 

Γ- Την αξιοπρέπεια! Κάτι, που όσο και να ψάξετε, στους πολιτικούς δεν θα τη βρείτε!

  

********

Ζητώ την επιείκεια για το αρκετά μεγάλο το κείμενο. Εδώ οι συνήθεις χιουμοριστικές περιπέτειες των ηρώων δίνουν τη θέση σε έναν πολιτικό προβληματισμό, που δεν προβάλλεται ιδιαιτέρως. Πριν από κάθε φράση υπάρχει το αρχικό γράμμα κάθε ήρωα για να φαίνεται ποιός λέει τι.