Ακούμε σήμερα από τις Πράξεις των Αποστόλων:
ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι ῎Αγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ
Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις
καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος.
τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς ηὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ ἀδελφοῖς· (11, 28-29)
Σηκώθηκε τότε ένας από αυτούς με το όνομα Άγαβος και
έδωσε σημείο μέσω του Πνεύματος, πως μέλλει να γίνει πείνα μεγάλη πάνω
σε όλη την οικουμένη, που έγινε επί Κλαυδίου.
Και οι μαθητές, ανάλογα με το πόσο ευπορούσε κανείς, όρισαν καθένας τους να στείλει συνεισφορά για διακονία στους αδελφούς που κατοικούν στην Ιουδαία.
Και οι μαθητές, ανάλογα με το πόσο ευπορούσε κανείς, όρισαν καθένας τους να στείλει συνεισφορά για διακονία στους αδελφούς που κατοικούν στην Ιουδαία.
Εδώ παρουσιάζεται στην Αντιόχεια, ένας προφήτης ονόματι Άγαβος. Τον οποίο τον ξαναμνημονεύει ο Λουκάς στο 21, 10. Το προφητικό χάρισμα δεν ήταν μόνο προνόμιο των μαθητών. Ο Θεός δίνει χαρίσματα σε πνευματικούς και ευσεβείς ανθρώπους όταν Εκείνος το θεωρεί απαραίτητο για τη σωτηρία μας. Εδώ, ο Άγαβος προφήτεψε μεγάλη πείνα στην οικουμένη, δηλαδή το ρωμαϊκό κόσμο και την Ιουδαία. Αυτή η προφητεία όντως επαληθεύτηκε, στον δεύτερο λιμό από τους τέσσερις που έγιναν στα χρόνια του Κλαύδιου, ο οποίος έγινε κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του, πλήττοντας κυρίως την περιοχή της Ιουδαίας. Η στάση των μαθητών απέναντι στον Άγαβο, δείχνει το πόσο διαφορετικοί ήσαν από τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Δεν αμφισβήτησαν την προφητεία, ούτε τον προφήτη. Αποδέχτηκαν το μήνυμα του Θεού και έτρεξαν να συνδράμουν. Δεν προέβαλλαν αντιρρήσεις περί συνεισφοράς. Η πρόνοια επεκτείνεται σε όλους, αλλά ιδιαιτέρως στους ανήκοντες στη χριστιανική πίστη, δείχνοντας ότι η εκκλησία της Αντιοχείας επεξέτεινε τη φιλανθρωπία της και στην Ιουδαία.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
