- Να σε ρωτήσω κάτι;
- Τι;
- Όταν χρησιμοποιείς τον υπολογιστή, που κάθεσαι;
- Τι εννοείς που κάθομαι; Σε αναμμένα κάρβουνα! Με τόσα που έχω στο μυαλό μου...
- Όχι, αυτό. Κυριολεκτικά ρωτάω.
- Σε καρέκλα κάθομαι! Που θες να κάθομαι; Αλά τουρκέν στο πάτωμα;
- Σε καρέκλα;
- Ναι. Γιατί;
- Δεν κάθεσαι δηλαδή σε... καναπέ;
- Ε; Δεν σε πιάνω!
- Βρε παιδί μου, δεν έχεις δει μηνύματα σωρηδόν που λένε να σηκωθούμε από τους καναπέδες και να ξεσηκωθούμε;
- Ααα!!! Τώρα κατάλαβα!
- Τι κατάλαβες;
- Θα με αρχίσεις τα χαζά που λένε όλοι αυτοί οι ψευτοεπαναστάτες στο ίντερνετ; Να αντιδράσουμε και αφήσουμε τους καναπέδες κι τέτοια βαρύγδουπα;
- Κάτι τέτοιο...
- Βρε χαζή, αυτά δεν τα λένε για μας. Τα λένε μόνο για όσους κάθονται σε καναπέ όταν ασχολούνται με το κομπιούτερ!
- Αυτό σκέφτομαι και εγώ, και κάνω ένα μίνι γκάλοπ για να δω πόσοι από τους γνωστούς μου τουλάχιστον κάθονται σε καναπέ!
- Και τι σου λένε;
- Κανένας! Όλοι κάθονται σε καρέκλες πλην ενός!
- Μπα; Και που κάθεται αυτός;
- Σε σκαμπώ!
- Α!
- Οπότε έχω εύλογη την απορία. Πως να αντιδράσουμε και να αφήσουμε τους καναπέδες αφού δεν καθόμαστε σε καναπέδες!
- Πολύ σωστά! Να γιατί δεν αντιδράμε δυναμικά! Να γιατί τα μηνύματα των... αφυπνισμένων του διαδικτύου περνάνε στο ντούκου! Γιατί τα μηνύματα δεν απευθύνονται στην πλειονότητα! Φαντάζομαι τον Ιούλιο που θα σφίξουν οι ζέστες, με τι θα ασχολείσαι...
- Μην το κοροϊδεύεις καθόλου! Η αιτία που δεν ξεσηκωνόμαστε, είναι ότι τα ιντερνετιακά συνθήματα είναι λάθος!
- Για μισό. Αν αλλάξουν τα συνθήματα και αντί για καναπέδες βάλουν καρέκλες, θα βγούμε στους δρόμους;
- Ναι!
- Έτσι λες; Γιατί εγώ λέω κάτι άλλο!
- Τι άλλο;
- Θα αρχίσουμε να καθόμαστε σε σκαμπώ και σε σκαμνιά! Κι αν οι καρέκλες στα συνθήματα γίνουν σκαμπό και σκαμνιά, τότε θα καθόμαστε σε τίποτα καφάσια ή όρθιοι!
- Λες;
- Εμ, φως φανάρι! Αθώος ο λοιπόν ο καναπές!
- Ευτυχώς. Μου έφυγε ένα βάρος!
- Γιατί;
- Να, το σαλόνι με τον καναπέ τα έδωσα στην κόρη μου που παντρεύτηκε...
- Βρε άντε από 'δω!
(διάλογος αυθεντικός με ολίγον ρετούς)
