Μεγάλη ήσουν και λαμπερἠ,
δέσποζες μες τη νύχτα.
Όσο και να σε κοίταζα,
τα μάτια μου δεν γεύτηκαν το φως σου.
Σκιές ζωντάνεψαν ολόγυρα
σκεπάζοντας τη σκέψη.
Ταράχθηκε το πνεύμα μου,
μες το σκοτάδι βυθίστηκε ο νους μου.
Ξύπνησαν θύμησες και πόθοι,
μελαγχολίες κ' όνειρα.
Σκοτάδια του παρελθόντος,
στοίχειωσαν την ενατένιση εκεί ψηλά.
Χάθηκες Σελήνη, χάθηκες,
χωρίς να μου γελάσεις.
Δεν περίμενες να 'ρθω,
με ψυχή δίχως γαλήνη και πυξίδα...
