φράζεσθαι δὴ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν ὅππως κε μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι
κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδόν: οὐδέ τί σε χρὴ
νηπιάας ὀχέειν, ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐσσι.
ἢ οὐκ ἀίεις οἷον κλέος ἔλλαβε δῖος Ὀρέστης
πάντας ἐπ᾿ ἀνθρώπους, ἐπεὶ ἔκτανε πατροφονῆα,
Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα;
καὶ σύ, φίλος, μάλα γάρ σ᾿ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε,
ἄλκιμος ἔσσ᾿, ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων ἐὺ εἴπῃ.
(Οδύσσεια α' 294-302)
(μες στο μυαλό σου γύρισε και μέσα στην ψυχή σου,
το πώς στο παλάτι σου θα λυώσης τους μνηστήρες
είτε με δόλο, ή φανερά· τι πια δεν σου ταιριάζει
μωρό παιδί να φαίνεσαι, μικρός αφού δεν είσαι.
Ή τάχα δεν ακούς κι εσύ πώς ο λαμπρός ο Ορέστης
δοξάστηκε σ' όλη τη γης σα σκότωσε τον πλάνο
τον Αίγιστο, που χάλασε τον ξακουστό γονιό του;
Έτσι κι εσύ, που βλέπω σε τόσο ώριο και μεγάλο,
γίνου άντρας, φίλε, να σε υμνούν κατόπι οι απογόνοι.)
(μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη)
Η θεά Αθηνά, με τη μορφή του Μέντη, βασιλιά των Ταφίων, μεταξύ άλλων, είπε τα παραπάνω λόγια στο γιο του Οδυσσέα, Τηλέμαχο για να του δώσει κουράγιο (στχ. 86). Ο Τηλέμαχος ζούσε καθημερινά την παρασιτική και προκλητική παρουσία των μνηστήρων που κατασπαταλούσαν την περιουσία του. Του θύμισε πως η δικαιοσύνη όταν αποδοθεί θα τον κάνει ξακουστό σαν τον Ορέστη που σκότωσε τον Αίγισθο, το φονιά του πατέρα του Αγαμέμνονα.
Αυτή τη φωνή της Αθηνάς, «φωνάζει» ο Όμηρος και σε μας! Εμάς που βλέπουμε τους πολιτικούς καθημερινά να ξεκοκκαλίζουν και να βουλιάζουν την χώρα μας. Που περιμένουμε είτε κάποιο θαύμα, είτε εκτονώνουμε την οργή μας στο facebook και στο twitter εκ του ασφαλούς! Να θυμηθούμε πως «δεν μας ταιριάζει να παιδιαρίζουμε άλλο, δεν είμαστε μικρά παιδιά» (στχ. 296-297). Να πάψουμε να ξιφουλκούμε εξ αποστάσεως, περιμένοντας μοιρολατρικά τη (μαύρη) μοίρα μας...
Η Αθηνά δεν τάζει καμία θεϊκή παρέμβαση για να πάρουν πόδι οι μνηστήρες. Απλά εμψυχώνει. «Δόλῳ ἢ ἀμφαδόν» (στχ. 296) Είτε φανερά είτε με δόλο. Να εξαφανιστούν με οποιοδήποτε τρόπο. Ο στίχος 302 είναι σαφής: Γίνε «ἄλκιμος» (=γενναίος) δηλ. γίνε άντρας και πράξε ομοίως. Μόνο έτσι θα σε υμνούν οι απόγονοι σου. Αυτό το τελευταίο ας το θυμόμαστε καλά: Όσο κρυβόμαστε πίσω από την κακομοιριά μας, τόσο θα αφήνουμε την «Ιθάκη» στο έλεος των πολιτικάντηδων-μνηστήρων.
Αυτή τη φωνή της Αθηνάς, «φωνάζει» ο Όμηρος και σε μας! Εμάς που βλέπουμε τους πολιτικούς καθημερινά να ξεκοκκαλίζουν και να βουλιάζουν την χώρα μας. Που περιμένουμε είτε κάποιο θαύμα, είτε εκτονώνουμε την οργή μας στο facebook και στο twitter εκ του ασφαλούς! Να θυμηθούμε πως «δεν μας ταιριάζει να παιδιαρίζουμε άλλο, δεν είμαστε μικρά παιδιά» (στχ. 296-297). Να πάψουμε να ξιφουλκούμε εξ αποστάσεως, περιμένοντας μοιρολατρικά τη (μαύρη) μοίρα μας...
Η Αθηνά δεν τάζει καμία θεϊκή παρέμβαση για να πάρουν πόδι οι μνηστήρες. Απλά εμψυχώνει. «Δόλῳ ἢ ἀμφαδόν» (στχ. 296) Είτε φανερά είτε με δόλο. Να εξαφανιστούν με οποιοδήποτε τρόπο. Ο στίχος 302 είναι σαφής: Γίνε «ἄλκιμος» (=γενναίος) δηλ. γίνε άντρας και πράξε ομοίως. Μόνο έτσι θα σε υμνούν οι απόγονοι σου. Αυτό το τελευταίο ας το θυμόμαστε καλά: Όσο κρυβόμαστε πίσω από την κακομοιριά μας, τόσο θα αφήνουμε την «Ιθάκη» στο έλεος των πολιτικάντηδων-μνηστήρων.
