σοὶ δέ μ᾽ ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
ἤματι τῷ ὅτε σ᾽ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε
νήπιον οὔ πω εἰδόθ᾽ ὁμοιΐου πολέμοιο
οὐδ᾽ ἀγορέων, ἵνα τ᾽ ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.
τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,
μύθων τε ῥητῆρ᾽ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.
ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι
λείπεσθ᾽, οὐδ᾽ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς
γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα
(Ιλιάδα Ι, 438 - 446)
ἤματι τῷ ὅτε σ᾽ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε
νήπιον οὔ πω εἰδόθ᾽ ὁμοιΐου πολέμοιο
οὐδ᾽ ἀγορέων, ἵνα τ᾽ ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.
τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,
μύθων τε ῥητῆρ᾽ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.
ὡς ἂν ἔπειτ᾽ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι
λείπεσθ᾽, οὐδ᾽ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς
γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα
(Ιλιάδα Ι, 438 - 446)
(Μαζί σου εδώ ο Πηλέας δε μ᾿ έστειλεν, ο γέρο αλογολάτης,
από τη Φθία, στον Αγαμέμνονα καθώς σε προβοδούσε;
Κι ήσουν παιδί, κι ουδέ από πόλεμο νογούσες μανιασμένο
κι ουδέ από σύναξη, που ξέχωρη τιμή στον άντρα δίνει.
Γι᾿ αυτό μαζί σου εκείνος μ᾿ έστειλε, για να σε δασκαλεύω,
να μάθεις να μιλάς στη μάζωξη, να πολεμάς στη μάχη.
Γι᾿ αυτό, παιδί μου, εγώ δε θα 'θελα να χωριστώ από σένα,
κι αν ο θεός ακόμα μου 'λεγε να ξύσει απ᾿ το κορμί μου
τα γερατιά, και νιος σαν άλλοτε να γίνω)
από τη Φθία, στον Αγαμέμνονα καθώς σε προβοδούσε;
Κι ήσουν παιδί, κι ουδέ από πόλεμο νογούσες μανιασμένο
κι ουδέ από σύναξη, που ξέχωρη τιμή στον άντρα δίνει.
Γι᾿ αυτό μαζί σου εκείνος μ᾿ έστειλε, για να σε δασκαλεύω,
να μάθεις να μιλάς στη μάζωξη, να πολεμάς στη μάχη.
Γι᾿ αυτό, παιδί μου, εγώ δε θα 'θελα να χωριστώ από σένα,
κι αν ο θεός ακόμα μου 'λεγε να ξύσει απ᾿ το κορμί μου
τα γερατιά, και νιος σαν άλλοτε να γίνω)
Αυτά λέει στον Αχιλλέα ο γέρο-παιδαγωγός του ο Φοίνικας. Που προτιμά να είναι κοντά στον Αχιλλέα για να τον συμβουλεύει, παρά να τον εγκαταλείψει ακόμα κι αν του τάξει ο θεός να ξαναγίνει νέος! Πιστός σύντροφος, που σκοπό του είχε να βοηθήσει και να διαπλάσει το χαρακτήρα του γενναίου αλλά και ατίθασου γιου του Πηλέα. Ένα δείγμα αφοσίωσης, που απεικονίζει ιδεώδη που σήμερα δεν επιβιώνουν!
Σήμερα κάποιον σαν τον Φοίνικα θα τον χαρακτηρίζαμε επιεικώς... βλάκα ή κορόιδο! Αφού δεν κοίταξε την πάρτη του... Ως «προοδευτικοί» που γίναμε (και μας έκαναν) δεν μπορούμε να ξεπέσουμε και ακούσουμε συμβουλές. Πόσο μάλλον να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του! Εδώ δεν μπορούμε να συμβουλέψουμε εαυτόν!
Βλέπω πολλές φορές τους υπέργηρους αριστερούς Μίκη Θεοδωράκη και Μανώλη Γλέζο να πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις για τα αντιλαϊκά μέτρα. Με μεγάλη ιστορία στην πλάτη τους, συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί τους, έχουν αποκτήσει μεγάλο κύρος και σεβασμό στην κοινή γνώμη. Αλλά γιατί να μην έχουμε κι άλλους σαν κι αυτούς; Γιατί σταμάτησε η κοινωνία μας να «παράγει» σώφρονες έμπειρους ανθρώπους; Οι πρεσβύτεροι (εκ των επιφανών ηγητόρων) αντί να έχουν να μεταδώσουν σοφία στους νεότερους, είτε ευθύνονται για την κατάντια μας, είτε συμπεριφέρονται ανεύθυνα με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον!
Λείπουν οι Φοίνικες, λείπουν οι ιδέες, οι αξίες, λείπουν οι ηγέτες... Ο δυτικός «προοδευτισμός» τα καταφέρνει εξαιρετικά!
