ΣΙΩΠΗ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ...

Μέσα στη... ΣτροςΚανολογία που απασχολεί τα Μ.Μ.Ε., θυμήθηκα μερικές σοφές κουβέντες του Δημοκρίτου, που καλό θα ήταν να τους ρίξουμε μια ματιά:

Προβουλεύεσθαι κρεῖσσον πρὸ τῶν πράξεων ἢ μετανοεῖν. (D.K. 66)
Είναι καλύτερο να σκέφτεσαι πριν τις πράξεις παρά να μετανοείς.
Κρέσσον τὰ οἰκήϊα ἐλέγχειν ἁμαρτήματα ἢ τὰ ὀθνεῖα. (D.K. 60)
Είναι καλύτερο να ελέγχει κανείς τα δικά του σφάλματα και όχι τα ξένα.

Οἱ ἀξύνετοι δυστυχέοντες σωφρονέουσι. (D.K. 54)
Οι μη συνετοί γίνονται σώφρονες όταν δυστυχούν.
Χαλεπὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χερείονος. (D.K. 49)
Είναι δυσβάσταχτο να κυβερνιέσαι από κάποιον χειρότερό σου.

Αποδιοπομπαίος τράγος, ο κραταιός του ΔΝΤ, αλλά τα σοφά λόγια δεν τα έβαλα για αυτόν. Τα έβαλα για εμάς που υποταχθήκαμε ανηλεώς και άνευ όρων σε τύπους σαν κι αυτόν. Που δεν είναι παρά άνθρωποι με αδυναμίες, και όχι «άγιοι» να θέλουν το καλό μας. Να λοιπόν που όχι μόνο ξεχάσαμε το Θεό, μα ξεχάσαμε και τους αρχαίους μας πρόγονους. Τι μας λέει λοιπόν ο Δημόκριτος;

Πως η μετάνοια δεν επαναφέρει τις καταστάσεις στην πρότερη κατάσταση. Και πριν παρθούν αποφάσεις, καλό θα ήταν να υπάρχει σκέψη. Σε βάθος. Το να μετανοήσει η κυβέρνηση για την επιλογή της να μπούμε σε μνημόνια, δεν αρκεί... Επίσης, πριν ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους για την οικονομική μας κατάσταση, καλό θα ήταν να αντιληφθούμε και να κρίνουμε τα δικά μας σφάλματα και λάθη. Οι άλλοι κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς όμως;

Η δυστυχία και οι συμφορές συνετίζουν τους ανθρώπους. Τα παθήματα να γίνουν και μαθήματα. Έστω και αργά, χρειαζόμαστε τη σύνεση, αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον. Και βλέποντας τα πάθη και τις αμαρτίες του Στρος Καν, αντί να γελάμε, παίρνοντας έτσι μια κάποια «εκδίκηση» καλό θα ήταν να στεναχωριόμαστε. Διότι, βάλαμε κουμανταδόρο στο κεφάλι μας αυτόν που πνίγεται από τα σαρκικά του πάθη. Πιάσαμε πάτο από τα πάθη μας, μα τουλάχιστον η έστω επιβαλόμενη πειθαρχία από τους ξένους θα ήταν μια κάποια λύση. Αλλά κι αυτοί αποδεικνύονται χείριστοι.

Καλό θα ήταν να δούμε στην περίπτωση του Στρος Καν τους εαυτούς μας. Με τρανό παρελθόν αλλά λόγῳ των παθών μας, καταντήσαμε το κακό παράδειγμα... Και όταν μιλάω για πάθη, εννοώ το ότι με την πρώτη ευκαιρία αλληλοτρογώμαστε και πιστεύουμε τους παραμυθατζήδες πολιτικάντηδες με την ελπίδα ενός ρουσφετιού...
Η σιωπή είναι προτιμότερη της αποστροφής και του γέλωτα...