Μια μέρα, ένα λύκος βρήκε ένα μικρό αρνί που άθελά του είχε αποκοπεί από το υπόλοιπο κοπάδι. Του όρμηξε και το άρπαξε, αλλά πριν το φάει, του λέει το αρνάκι:- Γιατί θες να με φας λύκε, τι σου έκανα;
Θέλοντας ο λύκος να έχει μια εύλογη δικαιολογία, του απαντά:
- Εσύ πέρσυ όταν περνούσα έξω από τη στάνη με κορόιδευες!
- Μα, εγώ το καημένο μόλις φέτος γεννήθηκα.
- Ε, τότε εσύ είσαι που πας και τρώγεις τα σπαρτά μου!
- Μα, εγώ είμαι πολύ μικρό και δεν τρώω χορτάρι, πίνω το γάλα της μητέρας μου.
- Ε, τότε εσύ πας και πίνεις νερό από τη βρύση μου και το θολώνεις!
- Μα ούτε ακόμα νερό πίνω, σου είπα μεγαλώνω μόνο με το γάλα της μητέρας μου.
Τότε ο λύκος το άρπαξε να το φάει και είπε:
- Επειδή εσύ βρίσκεις δικαιολογία σε κάθε μου πρόφαση, θα μείνω εγώ νηστικός;
Επίκαιρος, όπως πάντα ο Αίσωπος. Υπερισχύει πάντα ο δυνατότερος παρά το δίκιο του αδυνάτου. Και βλέποντας χθες Πρωτομαγιά, την τυποποιημένη «αντίδραση» στα μέτρα του μνημονίου, να είναι διηρεμένη σε δύο συλλαλητήρια, οι αδύνατοι εργάτες θα παραμένουν αδύνατοι. Όσο τουλάχιστον εμπιστεύονται τους χορτάτους «εργατοπατέρες», που ούτε έναν κοινό αγώνα δεν είναι ικανοί να κάνουν, και δεν παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους δυναμικά.
