Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων (Β' Τιμ. 1, 9)
ο οποίος μάς έσωσε, και μας κάλεσε με άγια κλήση, όχι σύμφωνα με τα έργα μας, αλλά σύμφωνα με τη δική του πρόθεση και χάρη, που δόθηκε σε μας εν Xριστώ Iησού προαιώνια
Η κλήση του Θεού είναι στενά συνδεδεμένη με τη σωτηρία μας. Προηγείται της σωτηρίας ασφαλώς, και όπως λέει ο απ. Παύλος, είναι αγία. Δηλαδή δεν είναι ένα απλό κέλευσμα ή προσκάλεσμα. Προέρχεται από την πηγή της αγιότητας (Θεός) και μας καλεί να συμμετάσχουμε σ' αυτήν. Συνεπώς μας παρέχει αγιασμό εφ' όσον την αποδεχτούμε. Είναι η ιδιαίτερη τιμή που μας κάνει ο Θεός δίχως να τη δικαιούμαστε εξαιτίας των πεπραγμένων μας, οπότε και δεν πρέπει να την απαιτούμε, αλλά έγκειται στη δική του βούληση και πρόθεση. Μας την παρέχει λόγῳ της αγάπης του προς εμάς χωρίς να εξαναγκασμό. Την έχει απευθύνει δε προς όλους μας διά του Χριστού, χωρίς να έχει αποκλείσει κανέναν. Η κλήση ως μέρος της σωτηρίας μας, ανήκει στο προαιώνιο σχέδιο Του, πριν δηλαδή δημιουργήσει τον χρόνο, την ύλη και τα πλάσματά και εν γένει τον κόσμο. Και διά του Χριστού, όχι μόνο κληθήκαμε προς τη σωτηρία, αλλά από δι' Εκείνου θα την αποκτήσουμε παραμένοντας ενωμένοι μαζί Του, κάτι που απαιτεί από μας συνεχή προσπάθεια και μετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας.
